آرتریت (التهاب مفاصل)، استئوآرتریت (آرتروز)، و استئوپروسیس (پوکی استخوان) موارد مشابهی نیستند.
هر فردی که به این بیماری ها مبتلا است، از این مساله آگاه است.
با این وجود، اشتباه گرفتن آنها با یکدیگر برای دیگران می تواند آسان باشد.
التهاب مفاصل، آرتروز و پوکی استخوان شرایط پزشکی رایجی در دنیای امروز هستند.
یکی از تشابهاتشان این است که زنان نسبت به مردان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنها قرار دارند.
این سه بیماری ماهیتی مزمن دارند، نمونه هایی انحطاطی محسوب می شوند و در حال حاضر،
درمان موثری برای آنها وجود ندارد. با این وجود، داروهایی وجود دارند که می توانند نشانه های
التهاب مفاصل، آرتروز و پوکی استخوان را بهبود ببخشند. افزون بر این، درمان هایی برای کمک
به کاهش التهاب، بی حسی، یا درد در دسترس هستند.
در ادامه با تفاوت بین التهاب مفاصل، آرتروز و پوکی استخوان بیشتر آشنا می شویم.
آرتروز
در میان بیماری های روماتیسمی، آرتروز شایع‌ترین نمونه محسوب می شود.
این بیماری در نتیجه انحطاط غضروف شکل می گیرد.
غضروف بافتی است که انتهای استخوان های انسان را پوشش می دهد.
غضروف قابلیت حرکت را در اختیار استخوان ها قرار می دهد، بدون این که آنها با یکدیگر
تماسی داشته باشند. با این وجود، درد ناشی از به طور معمول زمانی که فرد دراز کشیده
یا در حالت استراحت قرار دارد، کاهش می یابد.
هنگامی که غضروف قدرت یا کیفیت خود را از دست می دهد، این می تواند موجب اصطکاک،
درد، و التهاب شود. آرتروز در کفل ها، زانوها و قوزک پا (هر مکانی که پشتیبان وزن بدن است) بسیار شایع است.
متاسفانه درمانی برای این شرایط وجود ندارد. در شرایطی که می توانید آهنگ پیشرفت بیماری را کند کنید،
اما امکان توقف کامل آن وجود ندارد.
اگر به آرتروز مبتلا نیستید و قصد پیشگیری از آن را دارید، انجام ورزش های سبک و اجتناب از چاقی
ایده خوبی محسوب می شود. همچنین، شما باید یک رژیم غذایی متعادل که سرشار از ویتامین C است
را مصرف کنید، زیرا این ماده مغذی به تولید کلاژن کمک می کند.
با این وجود، اگر به آرتروز نیز مبتلا شده اید، باید از دریافت ویتامین C یا مواد معدنی مانند کلسیم و
فسفر، منیزیم، سیلیکون و گوگرد به میزان کافی اطمینان حاصل کنید.
التهاب مفاصل
باور داشته باشید یا خیر، التهاب مفاصل در طول سال ها توسعه نمی یابد. افزون بر این، التهاب مفاصل بیماری نیست که تنها در زمان پیری شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگرچه انواع مختلفی از التهاب مفاصل وجود دارند، اما این بیماری می تواند در کودکان و افرادی که یک سبک زندگی فعال دارند، ورزشکاران، و افرادی که فعالیت های شدید و طاقت فرسا را سر کار خود انجام می دهند نیز شکل بگیرد.
در میان بیماری های روماتیسمی، آرتروز شایع‌ترین نمونه محسوب می شود
التهاب مفاصل می تواند از موارد مختلفی سرچشمه بگیرد:
سیستم ایمنی: سیستم ایمنی بدن شما ممکن است به غشا سینوویال (لایه ای از بافت که مرز درون مفاصل را مشخص می کند) حمله کند.
ریشه های پس از سانحه: این زمانی رخ می دهد که فرد یک تصادف را تجربه کرده یا حرکات تکراری (به عنوان مثال، کار با صفحه کلید رایانه) را انجام می دهد.
همچنین، شکل گیری بلورهایی از اسید اوریک می تواند به التهاب مفاصل منجر شود.
التهاب مفاصل با درد شدید و پایدار همراه است. در شرایطی که افراد مبتلا به آرتروز هنگام استراحت درد ندارند، التهاب مفاصل دارای درد مداوم است.
برای پیشگیری از التهاب مفاصل، یک رژیم غذایی سرشار از کلسیم، اسیدهای چرب امگا-۳ و اسیدهای چرب امگا-۶ را دنبال کنید. افزون بر این، فعالیت جسمانی متوسط داشته باشید. همچنین، زمانی را در خارج از خانه و قرار گرفتن در معرض نور خورشید به منظور تولید ویتامین D در بدن اختصاص دهید.
پوکی استخوان
پوکی استخوان یک بیماری سیستمیک، مزمن، و ناتوان کننده است که استخوان ها را تحت تاثیر قرار می دهد. بسیاری از افراد مبتلا به پوکی استخوان تا زمانی که با یک شکستگی ناگهانی استخوان بدون دلیلی مشخص یا یک رویداد ساده مواجه نمی شوند، از ابتلا به بیماری آگاهی ندارند.
بافت های استخوانی به طور مداوم تجدید می شوند و ساختارهای جدید را شکل می دهند و بافت قدیمی از بین می رود. با این وجود، گاه گاهی و اغلب طی دوران یائسگی، این تعادل به هم می ریزد. شکل گیری بافت جدید که قوی است، متوقف می شود. با گذشت زمان، فرد با کاهش تراکم استخوانی خود مواجه می شود، که خطر شکستگی استخوان را افزایش می دهد.
ابتلا به پوکی استخوان موجب می شود تا استخوان ها، به ویژه در اطراف مچ دست، کفل و مهره ها، متخلخل‌تر شوند.
برای درمان این بیماری، مکمل های غذایی که سرشار از کلسیم و ویتامین C هستند، مورد استفاده قرار می گیرند. در صورت توصیه پزشک، بیس فسفونات ها برای نفوذ کلسیم به بافت استخوانی و کمک به بازسازی آن بسیار مفید هستند.
طی سال های اخیر نیز داروهایی روانه بازار شده اند که از آنتی بادی های مونوکلونال تهیه شده اند. این داروها به طور قابل توجهی می توانند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پوکی استخوان را بهبود ببخشند.
