رادیولوژی دندان انواع مختفی دارد:
در دندانپزشکی در بسیاری از شرایط برای شناسایی دقیق وضعیت دندانها، لثه و استخوان بیمار باید عکس عکس رادیولوژی دندان گرفته شود. اما رادیولوژی دندان خود انواع گوناگونی دارد.
به طور کلی عکسهای رادیولوژی دندان به دو دسته کلی داخل دهانی و خارج دهانی تقسیم می‌شوند. در عکس داخل دهانی مرسوم و سنتی، فیلم در داخل دهان بیمار قرار داده میشود. در عکس خارج دهانی، فیلم در خارج از دهان بیمار قرار دارد.
- عکسهای رادیولوژی دندان – داخل دهانی
عکسهای داخل دهانی رایج‌ترین انواع عکس در دندانپزشکی محسوب می‌شوند و جزئیات بسیار خوبی از ساختارها نشان می‌دهند عکس رادیولوژی دندان برای موارد زیر استفاده میشود:
- شناسایی پوسیدگی دندان و گستردگی آن
- پیدا کردن و بررسی ریشه های دندان
- بررسی وضعیت سلامت استخوان پیرامون دندان
- بررسی وضعیت دندانهای در حال رشد
- نظارت بر سلامت دندان
انواع دیگر عکس داخل دهانی جنبه های گوناگونی از آنها را نشان می‌دهند:
- عکس بایت وینگ یا بال مانند
در این عکسها از تاج دندانهای عقبی عکس گرفته میشود. دندانپزشک یک یا دو عکس بایت وینگ از هر طرف دهان میگیرد. هر عکس رادیولوژی دندان، دندانهای آسیاب بزرگ بالایی و پایینی و دندانهای آسیاب کوچک جلوی آنها را نشان می‌دهد.
این عکسها به این علت بایت وینگ یا بال مانند خوانده می‌شوند که بیمار یک وسیله بال مانند را گاز میگیرد که فیلم را در خود نگه داشته است و در همین حین عکس پرتو ایکس گرفته میشود. این عکس به دندانپزشک کمک می‌کند پوسیدگی بین دندانهای عقبی را شناسایی کند.
- عکس رادیولوژی دندان – پری اپیکال یا پیرامون ریشه
در این عکسها تنها یک یا دو دندان در هر مرتبه تصویر برداری میشود. یک عکس پری اپیکال مشابه با عکس بایت وینگ به نظر می‌رسد با این تفاوت که تمامی طول هر دندان از تاج تا نوک ریشه تصویر برداری میشود.
بسته به سلامت دهان و سابقه دندانپزشکی بیمار، دندانپزشک ممکن است توصیه کند عکسی از تمام دهان گرفته شود. در این تصویر همه دندانها از تاج تا ریشه و ساختارهای پیرامون آنها دیده میشود. در این عکسبرداری از پرتوی ایکس پری اپیکال و بایت وینگ بهره برده میشود.
- پرتوی ایکس اکلوزال
این عکسها بزرگ‌تر از بیشتر انواع عکس پرتو ایکس هستند و رشد دندان در کودکان را نشان می‌دهند. هر عکس پرتو ایکس تقریباً یک قوس دندانی کامل را پوشش می‌دهد.
در عکس خارج دهانی، فیلم خارج از دهان بیمار قرار دارد. این تصاویر در اصل دندانها را نشان می‌دهد اما اطلاعاتی نیز راجع به فک و جمجمه در اختیار دندانپزشک قرار می‌دهند. عکس خارج دهانی برای موارد زیر استفاده میشود:
- نظارت بر رشد
- بررسی وضعیت دندانهای نهفته
- بررسی ارتباط بین دندانها و فک
- بررسی استخوان‌های صورت
عکس خارج دهانی جزئیات کمتری در مقایسه با عکس داخل دهانی در اختیار دندانپزشک قرار می‌دهد. به همین علت معمولاً برای شناسایی پوسیدگی دندان یا نواقص دندانی استفاده نمی‌شود.
- ۹۸/۰۱/۲۶