زخم های باز باید حتماً پانسمان شوند زیرا امکان عفونت در آن ها بالا است.
بطور کلی زخم ها به دو دسته باز و بسته تقسیم می شوند،
زخمهایی که امکان عفونت دارند حتماً باید پانسمان شوند که
زخم های باز این دسته اند، اما اکثر زخم ها احتیاج به پانسمان ندارند
مگر مواردی خاص مثل تاولی که پاره شده باشد و امکان عفونت داشته باشد
که این دسته را زخم های بسته می گویند.
پانسمان یعنی بسته شدن زخم که اگر دقت نشود خودش
ممکن است عامل عفونت باشد، پانسمان دارای
دو نوع خشک و مرطوب است، که در نوع خشک، زخم را
شستشو داده ولی خیس نمی کنیم فقط پوششی رویش گذاشته تا
از عوامل بیرونی محفوظ بماند ولی در نوع مرطوب، پانسمان در ابتدا مرطوب است
و بعد آن را پرستار خشک می کند تا از روی زخم بیافتد، مثل گرفتها.
بیماری هایی مثل زخم بسترها، بیماران دیابتی با آموزش می توانند زخمشان را
خود یا همراهانشان در منزل پانسمان کرده یا آنرا عوض کنند.
ابتدا باید ببینیم زخم از چه نوعی است خشک است، ترشح دارد و یا پوسته های اضافه روی
آن را گرفته، که در اول باید لایه های مرده را از زخم برداشته تا جریان خون در زخم برقرار شود
اگر زخم عفونی است ابتدا باید اطراف زخم شستشو شود بعد مرکز زخم تا عفونت از اطراف به
مرکز انتقال پیدا نکند، اما در زخم های تمیز اول خود زخم را تمیز کرده بعد اطراف آنرا شستشو می دهیم
باند پیچی در اندام باید از پایین به بالا بسته شود و خیلی محکم نباشد تا در جریان خون اختلالی ایجاد نشود.
در بخیه ها زخم را پانسمان کرده و بعد از چند روز زخم را در معرض هوا قرار می دهیم.
زخم های مرطوب باید روزی چند بار پانسمان شان تعویض گردد زیرا باعث عفونت می شود
اما زخم های خشک روزی یک بار کافی است.
بیشتر بخوانیم
آشنایی با قوانین جزایی و شرح وظایف، حرفه پرستاری
- ۹۸/۰۳/۰۲