کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

خدمت

هدف خدمات آنلاین و با کیفیت می باشذ

۱۳۶ مطلب در خرداد ۱۳۹۸ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

جدی ترین خطری که فرد سالمند را تهدید می‌کند در انزوا قرار گرفتن او از سوی اطرافیان است.

در این حالت شخص امکان ارتباط صمیمی و نزدیک با دیگران را از دست می‌دهد. تنهایی موجب

می‌گردد فرد سالمند به تدریج دچار مشکلات روانی شود، لذا درک احساسات و انتظارات سالمندان

از اطرافیان و تصحیح ارتباط افراد خانواده با آنها در فرایند بهداشت روانی آنها بسیار مهم است.

سالمندان به اندازه‌ای که دیگران به آنها  به عنوان پیر و از کار افتاده نگاه می‌کنند خود را ضعیف

و نا توان احساس نمی‌کنند. چنانکه در یک خانواده گرم و مهربان اغلب سالمندان بسیار راحت

، آرام، مقاوم و با نشاط روزگار می‌گذرانند در نتیجه این افراد حوصله نگهداری نوه‌ها را با همه شیطنت هایشان دارند .


سالمندان به دلیل بازنشستگی و دوری از فرزندان، نیاز به ارتباط و توجه عاطفی بیشتری را

در خود احساس می‌کنند که این نیاز باید  مورد توجه قرار گیرد و ارضا شود.
برنامه ریزی صحیح  و استفاده  از وجود سالمندان و تجربیات آنها، هم  تنهایی آنان را برطرف

می کند  و احساس هرز و پوچ بودن را در آنها از بین می برد و هم منبعی مفید  و ارزشمند

از معلومات و تجربیات را در اختیار جوانان نسل بعد قرار می‌دهد.

زن یا  مردی که خود را زمانی صاحب قدرت  و نفوذ می‌دانست به یکباره خود را تنها و بدون

قدرت می‌یابد  و این ناراحتی گاهی به حوادثی نامناسب می‌انجامد  و موجب ناراحتی روانی سالمند می‌گردد .

معایب خانه سالمندان

سالمندانی که به دلیل وضعیت جسمی خود دچار افسردگی شده اند با رفتن به این مراکز

ممکن تا حد زیادی امید به زندگی خود را از دست بدهند. زندگی در خانه‌ی سالمندان یکنواخت

و عادی بوده و این موضوع سبب می‌شود روحیه‌ی سالمند بیش از پیش دچار اختلال شود.

دلتنگی و دوری از فرزند برای والدین اصلا راحت نیست. از این رو بسیار مهم است که به

سالمندانی که در این مراکز نگهداری می‌شوند مرتب سر بزنید تا سالمند کمتر احساس

دلتنی و نا امیدی کند. سالمندانی که امید به خارج شدن از خانه‌ی سالمندان را دارند با دیدن

فرزندان امیدی دوباره گرفته و با روحیه ای بهتر با بیماری ها مبارزه می کنند.

استخدام نگهدار سالمند

می‌توانید برای نگهداری سالمند در خانه حال اگر وضعیت جسمی سالمند شما آنقدر نامساعد

نیست که نتوانید از او در منزل نگهداری کنید و فقط نیاز سالمند شما به یک مراقب می‌باشد

که در امور کارهای روزمره به سالمند خدمات رسانی کند، می‌توانید برای سالمند خود پرستار

بگیرید. پرستاری که از توانایی جسمی بالایی برای رسیدگی به سالمند برخوردار بوده و بخوبی

به بیماری‌های دوران سالمندی آشنا است، گزینه‌ی خوبی برای انتخاب می‌باشد.

در صورتی که نگهداری از سالمند را در منزل انجام می‌دهید، به نکات زیر در منزل خود توجه داشته باشید:

  1. از آسانسور به جای پله استفاده کنید
  2. از کاشی مناسب برای سرویس بهداشتی استفاده شود
  3. از توالت فرنگی در منزل سالمند استفاده شود
  4. در اتاق خواب سالمند نور کافی باشد
  5. دستگیره های کافی در منزل سالمند باشد
  6. آپارتمان برای سالمندان بهتر است


توصیه‌های دیگر برای رسیدگی به سالمندان:

  1. ورزش‌های سبک همانند پیاده‌روی در پارک‌ها و قدم زدن در جلوی نور خورشید به سلامت روحی‌شان کمک می‌کند
  2. اگر مصرف دارو دارند باید با مدیریت و کنترل از جانب پرستاران و فرزندان انجام شود
  3. چکاب کلی سالمندان به صورت دوره‌ای تحت نظر پزشک باید انجام شود
  4. یک سری فعالیت‌های سرگرم‌کننده در سرای سالمندان داشته باشند مانند باغبانی کردن، کارهای
  5. گروهی و دسته‌جمعی که بسیار در روحیه آنها تأثیر می‌گذارد و باعث شادابی روح و روان آنها می‌شود
  6. سفرهای کوتاه یک‌روزه که خیلی موجب شادی آن‌ها می‌شوند

اشتباهات رایج در نگهداری از سالمند:

  1. در انجام امور سالمندان افراط نکنید
  2. با سالمندان مثل کودکان رفتار نکنید
  3. بخودتان در هنگام نگهداری از سالمند اهمیت بدهید

برخی معایب خانه سالمندان:

  1. زندگی یکنواخت
  2. دوری از خانواده و فرزندان
  3. وحشت ناشی از تنهایی و مرگ و دلتنگی‌های مربوط به آن

با توجه به موارد ذکر شده، معایب آسایشگاه سالمندان از مزایای آن بیشتر است.

متأسفانه سالمندان هم نسبت به این موضوع دید مثبتی ندارند. عموماً از بودن در آنجا ناگزیر و محیط

آن را محیط جبر و اجبار می‌دانند. با اینکه برخی از آنان سالهاست در چنین محیطی زندگی می‌کنند با آن

خو نگرفته‌اند و منتظرند تحولی پدید آید و از آنجا بیرون آیند.

مراقب سرمایه‌های زندگی خود باشیم

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

داشتن ارتباط موثر با افراد سالمند یا سالخورده که دچار بیمار آلزایمر یا فراموش کار هستند می تواند

دشوار و چالش برانگیز باشد.با پیشرفت بیماری،ما نیز باید ملاقات ها

و ارتباطات خود را با والدین، همسر و عزیزانمان که دچار این بیماری

هستند در راستای علایق آن ها گسترش دهیم.افراد دچار آلزایمر همانند

هر فرد دیگری روز های خوب و بد را تجربه می کنند.برای پرستاران،

یادگیری نحوه رسیدگی به این افراد در حالات مختلف ضروری می باشد.

در ادامه مطلب یک لیست مختصر از روش های برقراری ارتباط و ایده هایی

در رابطه با چگونگی رفع مشکلات در مواقع بحرانی آمده است.این نکات

به شما کمک می کند تا از روی درک و دلسوزی و بدون داشتن سابقه قبلی

در زمینه پرستاری از سالمند آلزایمری، در برداشتن گام های مثبت در جهت

بهبودی یا توقف پیشرفت بیماری  برای این افراد سهیم باشید.

حضور فعال 

زمانی که در کنار افراد دچار این بیماری هستید واقعا حضور داشته باشید و مطمئن شوید حواستان

به موضوع دیگری پرت نشده است.فراهم کردن محیطی آرام و متمرکز می تواند از ایجاد اضطراب برای

فرد بیمار جلوگیری کند پس در وجود آوردن همچین محیطی با توجه به علایق فردی که دچار بیماری

آلزایمر است کوشا باشید. پرستاری از سالمند دچار آلزایمر به مراتب دشوارتر از  افراد معمولیست و

حضور شما باعث حذف تنش‌های اون خواهد شد.

تمرکز

سعی کنید در یک زمان به یک موضوع تمرکز کنید. تغییر موضوعات در یک مکالمه می تواند منجر به

سردرگمی شود.داشتن تمرکز به شما این  اجازه را می دهد که سالمند یا بیمار آلزایمر  بدون داشتن دغدغه

و اضطراب روی بحث مورد گفت و گو متمرکز شوند و موضوعات اضافی فکر شان را درگیر نکند.

صبر

وقت خود را در اختیار بیماران آلزایمریتان قرار دهید و صبور باشید. انتظار پاسخ سریع به سوالات خود

را نداشته باشید.باید به سالمند یا بیمار آلزایمر وقت بدهید تا تصمیم بگیرند چگونه به سوالات شما پاسخ دهند.

با پیشرفت بیماری متوجه می شوید که آن ها احتمالا توان پاسخ گویی به سوالات شما را ندارند یا حتی

در برقرای ارتباطات کوچک هم نا موفق هستند،پس باید بسیار صبور باشید. قطعا پرستاری از سالمند 

نیازمند صبر فراوان است

نشانه های غیر کلامی

ممکن است زمانی بیاید که فرد دچار آلزایمر نتواند تمام حرف های شما را بفهمد آنگاه باید بتوانید با او

ارتباط غیر کلامی برقرار کنید .ارتباطات غیر کلامی مانند ارتباط چشمی،لبخند و یا سر تکان دادن در مواقعی

که بیمار در درک ارتباطات ساده هم دچار مشکل است می تواند بسیار موثر باشد و منظور شما را به

طور کامل به او منتقل کند.با پیشرفت آلزایمر یکی از بهترین روش های برقرار ارتباط با فرد دچار این

بیماری ،ارتباطات غیر کلامی می باشد.

نشستن پای صحبت آن ها

اگر سالمند یا بیمار شما مطلبی می‌گوید که گویا نیست یا شما در درک ان مشکل دارید، به آن ها بگویید

و ببینید عکس العمل آن ها به این موضوع چگونه است و اگر در توضیح دوباره باز هم موضوع مبهم بود بگذارید

همانجوری بماند.وقتی که عزیزانتان درباره موضوعی صحبت می کنند با اشتیاق به حرف های آن ها گوش

دهید .ممکن است خاطره ای برای شما تعریف کند برای مثال اگر بگوید دو هفته پیش با همسرش شام

بیرون بوده اند و در مورد مسائل کاری با یکدیگر صحبت کرده اند،شما می دانید که از فوت همسر او چند

سال می گذرد ولی نباید بعضی مسائل را به رویش بیاورید یا زیادی از او غلط بگیرید که ممکن است بسیار

ناراحت و نا امید شود بلکه می توانید درباره مشخصات همسرش و یا ملاقاتی که داشته اند از او سوال بپرسید

و مطمئن باشید آن ها با اشتیاق به سوال های شما جواب می دهند. برای پرستاری از سالمند باید وقت

و زمان .بیشتری را برای آن‌ها بگذارید که احساس تنهایی نکنند

چگونه وضعیت را آرام کنیم؟

تغییرات رفتاری اغلب با آلزایمر همراه هستند پس ممکن است روز هایی بیاید که عزیزانتان ناراحت، مضطرب،

آرام یا افسرده شوند. همانطور که می دانید سالمند یا بیمار مبتلا به آلزایمر ممکن است توانایی توضیح مسائل

یا مرور خاطرات و بیان کردن آن ها را نداشته باشند. آن زمان است که شما متوجه می‌شوید در ذهن فرد مورد

نظر قسمتی پاک شده است و فرد مبتلا به آلزایمر است و آن زمان است که ممکن است به خودتان بگویید چه

کار هایی از دستتان بر می‌آمد که انجام نداده اید. زمان هایی مانند این زمانی است که شما نیاز دارید بدانید

که چه چیزی برای عزیزانتان آرامش بخش می باشد.

ابتدا یک نفس عمیق بکشید.به عزیزانتان این حس را بدهید که از ته دل دوستشان دارید و سلامت آن ها برای

شما مهم است و شما از آن ها حمایت می کنید.سعی کنید هیچوقت آن ها را تنها نگذارید و تا زمانی که حس

تنهایی نکنند کنار آن ها بمانید.یک راه ارتباطی با آن ها پیدا کنید.مطمئن شوید آن ها راحت هستند و از چیزی

رنج نمی برند.همواره مشخصات بدن آن ها را چک کنید که تب یا بیماری نداشته باشند.به عنوان یک مراقب باید

تمام مسائل مربوط به این بیماری را آموزش ببینید و با نحوه حل مشکلات آن ها آشنا شوید.باید بدانید که این

یک بیماری دردناک و آزاردهنده است و شما نمی توانید از ناراحتی عزیزانتان جلوگیری کنید.کاری که از دست

شما بر می آید این است که با رفتاری متین و صبور و قلبی عاشق به مراقبت از عزیزانتان بپردازید.همچنین

موسیقی می تواند برای بسیاری از افراد دچار آلزایمر مثبت واقع شود و برای آن ها آرامش بخش باشد.بهتر

است لیستی از موسیقی های مورد علاقه فرد آلزایمری کنار خود داشته باشید.موسیقی می تواند حس امنیت

و آرامش را به آن ها منتقل کند همچنین می تواند با نفوذ به خاطرات آنها،چالش مفیدی در ذهن آن ها ایجاد نماید.

دوست داشتن و مراقبت از سالمند که مبتلا به آلزایمر است، یکی از چالش بر انگیزترین شرایطی است که هر

کسی با آن مواجه می شود.چنانچه در نگهداری از سالمندآلزایمری از پرستار استفاده نمی کنید سعی کنید

از افراد دیگر هم در این  کار کمک بگیرد،همواره در برخورد با مشکلات فرد آلزایمری لبخند بزنید و مشکل را به ب

هترین نحو حل کنید.مراقبت از خودتان یکی از مهمترین عوامل در نگهداری از افراد بیمار آلزایمر می‌باشد زیرا چنانچه

برای خود وقت بگذارید انگاه می توانید با آغوشی باز و قلبی پر از صمیمیت و مهربانی به نگهداری از عزیزانتان بپردازید.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

برخی از باورهای درست درباره ازدواج را با هم مرور می کنیم:

۱. یکی از مهم‌ترین علت‌های شکست در ازدواج توقع و تصورات غلط از ازدواج است. خوشبختی

به خودی‌خود رخ نمی‌دهد، بلکه ساخته می‌شود. به همان اندازه انتخاب و داشتن همسر خوب،

تلاش در حفظ آن نیز مهم است.

۲. ازدواج دوای هیچ دردی نیست. حکم غذا را دارد، نه دارو. ازدواج باعث رفع هیچ‌یک از مشکلات

روانی نمی‌شود.

۳. ازدواج وسیله است، نه هدف. بسیاری از ازدواج‌های غلط و ناموفق به این دلیل رخ می‌دهد که

افراد آن را یک هدف قرار می‌دهند(به هر ترتیبی شده باید ازدواج کرد) در نتیجه برای رسیدن به آن

گاهی بسیاری از اصول عقلانی و حتی اخلاقی را نیز نادیده می‌گیرند و زیر بار انتخاب غلط می‌روند

یا بدون آمادگی و شرایط لازم درگیر آن می‌شوند.

۴. بسیاری از مشکلات و اختلاف‌های زناشویی از بین نمی‌روند، بلکه همین که به این تفاهم برسید

که در زمینه‌هایی با هم اختلاف‌نظر دارید و به یک سازگاری و توافق دونفره برسید کافی است.

۵. زوج‌های موفق و خوشبخت نیز گاهی بحث و کشمکش دارند و اگر این طور نباشد باید در صحت

و سلامت ازدواجشان شک کرد. مزیت زوج‌های موفق در این است که می‌دانند چگونه به درستی

با اختلاف‌ها و مشکل‌ها مواجه شوند و به تفاهم برسند. آنها به تفاوت‌ها احترام می‌گذارند و با دید

برنده و بازنده به مسائل نگاه نمی‌کنند.

۶. در زندگی اشتراکی هیچ فایده و قانونی وجود ندارد مگر اینکه زوجین با هم آن را وضع کرده باشند.

ازدواج همچون درختی است که در صورت عدم‌ آبیاری و مراقبت، دیر یا زود پژمرده خواهدشد. مشکل‌ها

و اختلاف‌های جدی زناشویی با ورود بچه‌ها برطرف نمی‌شود

۷. اگرچه هرچه اشتراک‌ها و شباهت‌های بین زوجین بیشتر باشد امکان به وجود آمدن صمیمیت بیشتر

است. ولی این به آن معنی نیست که زوجین همیشه باید در تمام لحظه‌های خوششان با هم باشند.

۸. رابطه زناشویی یک رابطه ۵۰/۵۰ سپس ۱۰۰/۱۰۰ است. یک ازدواج‌ زمانی می‌تواند موفق باشد که

در رابطه، هر یک از طرفین با تمام صفات خوب خود باشند و اشتباه دیگری را مجوزی برای خطای خود ندانند.

۹. زوجین نه مکمل یکدیگر، بلکه حامی و تقویت‌کننده همدیگر هستند. هر یک از زوجین افرادی عاقل، بالغ،

کامل و توانمندی هستند که می‌توانند زندگی خود را به تنهایی و با خوشی بگذرانند ولی با آگاهی و انتخاب

تصمیم می‌گیرند با دیگری و کمک به هم مسیر رشد و ‌کمال را دلپذیرتر، معنی‌دارتر و بهتر طی کنند.

۱۰. اولین شرط و لازمه ارتباط خوب و موثر زناشویی ابراز صحیح، صریح و شفاف احساسات، نظرات و خواسته‌هاست.

۱۱. اگر در ازدواج قرار باشد کسی تغییر کند آن یک نفر خود ما هستیم!

۱۲. اگرچه مشورت با والدین نشانه سلامت عقل است ولی این شما هستید که می‌خواهید با همسرتان زندگی کنید، نه آنها.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

معرفی ست سرم   

قبلا یاد گرفتیم که ست سرم برای تزریق داخل وریدی یا تزریق

مستقیم به رگ استفاده می شود. حدود ۳ میلی لیتر مایع برای

بزرگسالان داریم

برای مواقعی که  به صورت زیر جلدی یا  عضلانی به آنها تزریق می کنیم ، زیرا بیش

از این مقدار باعث ایجاد مشکلاتی در بافت اطراف محل تزریق می شود، اما چون تزریق

ست سرم مستقیما وارد رگ بیمار می شود، تنها محدودیت آن، محدودیت در مقدار مایعی

است که انسان می تواند بدون دریافت مایع بیشتر از بدن ، مصرف کند. ( که می تواند

منجر به مشکلات پزشکی مانند نارسایی قلبی، فشار خون بالا و آب اوردن ریه شود. ) .

محدوده ایمنی مصرف روزانه مایع بر اساس وضعیت، اندازه و سن بیمار متفاوت خواهد

بود، به عنوان مثال بیماری های متعددی مانند نارسایی قلبی ، نارسایی کبدی و دیابت

می توانند نیاز مصرف روزانه  مایع را برای بیمار کاهش دهند. محدودیت های مصرف

باید با توجه به شرایط بیمار، توسط پزشک مشخص شود، اما برای بزرگسالان سالم،

محدودۀ نرمال مصرف کل مایع(از مایعات سرم یا مایعاتی که میخورند) باید ۳۵ تا ۵۰ میلی

لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در روز باشد. برای مثال ، یک بزرگسال ۱۰۰ کیلوگرمی، باید هر

روز مقدار ۳۵۰۰ تا ۵۰۰۰ میلی لیتر یا ۵/۳ تا ۵ لیتر مایع دریافت کند.این مقدار مایع در مقایسه

با مقادیری است که می توانیم با استفاده از سایر راه های تزریق ، مصرف کنیم.

از این جهت،  ست سرم زمانی استفاده می شود که می خواهیم

مقدار زیادی از مایع راتزریق کنیم ، یا زمانی که نیاز داریم دارو را در

مقدار زیادی مایع رقیق کنیم تا مقاوت صحیح

داشته باشد یا از سوزش و خراش جلوگیری کنیم .همچنین، به دلیل

اینکه تزریق از راه ستسرم عموما شامل مقادیر بالاتری از مایع هست،

داروهایی که توسط آن مصرف می شوند  طی یک دوره طولانی مدت

( معمولا هر کجا از ۱۵ دقیقه تا چند ساعت) تزریق می شوند.بدیهی است

که این تزریق از تزریق زیر جلدی یا عضلانی متفاوت است، زیرا این دو روش

شامل تزریق کل دوز دارو به صورت همزمان است.

همچنین، تزریق از راه  سرم سریعتر از شیوه های دیگر تزریق است

چون مستقیما به خونمی رسد ، بنابراین زمانی استفاده می شود که

انجام سریع تزریق دارو ضروری است.

تنظیمات  اولیه ست سرم

بیایید نگاهی اجمالی به ابتدایی ترین راه ممکن برای راه اندازی ست سرم داشته باشیم :

اجزای ست سرم

A : محفظۀ سرم

B : گیرۀ غلتکی

C : گیره اسلایدی(لغزنده)

D : پورت(درگاه) تزریق

سِرم ها اغلب توسط کیسه های مایع که قبل از مصرف ترکیب

می شوند، استفاده می شود.اندازۀ استاندارد این کیسه ها از

۵۰ میلی لیتر تا ۱۰۰۰ میلی لیتر می باشد. ، همانطور که در

تصویر بالا میبینیم، کیسه از پایه سِت  سرم آویزان است و لوله

 آن به پایین کیسه متصل است،لوله سِرم شامل چندین

قسمت مهم است :

ا. محفظۀ سرم درست در زیر کیسه آن قرار دارد؛ داخل این

محفظه مایع  را میبینیم که از کیسهبه لوله سِرم ریخته می شود.

این همانجایی است که ما سرعت تنظیمات دستی سِرم را

اندازه گیری می کنیم ؛ به این محفظه نگاه میکنیم و تعداد

قطراتی که در هر دقیقه می بینیم را می شماریم .

بنابراین، برای مثال ، اگر ۲۵ قطره در مدت ۶۰ ثانیه بشماریم،

می توانیم بگوییم که سِرم با سرعت۲۵ قطره در دقیقه یا gtt/min25 

تزریق می شود.( در واقعیت می توانیم تعداد قطره ها را در یک دقیقه

کامل نشماریم، مثلا   تعداد قطره های که در یک دوره ۱۵

ثانیه ای میبینیم بشماریم و تعداد را ۴ برابر کنیمتا تعداد قطره ها در یک دقیقه کامل به دست آید.)

محفظۀ سرم همیشه باید تا نیمه پر باشد . اگر محفظه بیش از حد پر باشد، نمی توانیم قطره ها را برای

شمارش ببینیم و بنابراین نمی توانیم  سرعت تزریق آن  را تعیین کنیم. اگر محفظه به اندازه کافی پر نباشد،

باعث می شود هوا به داخل لوله راه پیدا کند یعنی هوا می تواند وارد سیستم گردش خون بیمار شود که

می تواند بسیار خطرناک باشد و باعث انسداد رگ های خونی یا ایست قلبی شود.

ب. گیره غلتکی وسیله ای است که برای کنترل میزان مایع تزریقی از آن استفاده میکنیم. اگر آن را به یک

طرف بچرخانیم ، لوله  سِرم را محکم تر فشار می دهد ، آن را باریک تر می کند و بنابراین جریان مایع از

طریق لوله را آهسته تر می کند ؛ اگر گیره را به سمت دیگر بچرخانیم لوله  را  شل می کند  ، تنگی

لوله را کاهش می دهد و باعث می شود مایع با سرعت بیشتری جریان داشته باشد. بنابراین ، اگر

برای مثال  ( با نگاه کردن به محفظه سرم و شمردن قطره ها) متوجه شویم که سِرم با سرعت ۵۰ gtt/min

تزریق می شود، اما دستور این بوده که با سرعت gtt/min30 تزریق شود، می توانیم گیره غلتکی را برای

کاهش سرعت قطره تنگ تر کنیم تا زمانی که بتوانیم فقط ۳۰ قطره در هر دقیقه  بشماریم.

همۀ گیره های غلتکی روی لوله باید قبل از اتصال کیسه مایع سِرم به بالای لوله، بسته باشند؛ این کار

تضمین می کند که هیچ هوایی وارد لوله نمی شود.

ج . هر دارو برای تزریق به یک میزان مشخص تجویز می شود  و یکی از وظایف بزرگ پرستاران بیمارستان،

تنظیم همین میزان برای تزریق سِرم است و هم چنین در صورتی که سرعت تغییر کند، باید سرم را

به صورت دوره ای  تنظیم کنند  تا  میزان آن طبق دستور باقی  بماند.  سرعت مایع در هر تزریق  ،

سرعت تزریق سِرم یا سرعت جریان نامیده می شود.

د. گیره اسلایدی هنگامی استفاده می شود که می خواهیم

جریان سِرم  را بدون نیاز به گیره غلتکی ،کاملا متوقف کنیم.

این کار زمانی سودمند است که میخواهیم جریان  را برای

لحظه ای متوقف کنیم،اما نمی خواهیم تنظیم سرعت جریان

را  با تنظیم دوباره گیره غلتکی انجام دهیم.این کار با فشردن لوله

به طوری که کاملا بسته شود انجام می گیرد یعنی زمانی

که ما گیره را به سمت باریک ترین قسمت لوله می لغزانیم. 

ه . پورت(درگاه) تزریق جایی است که دارو یا مایعات (غیر از

موارد موجود در کیسه سِرم فعلی) می تواند

تزریق شود تا به وسیلۀ لوله ها به ورید بیمار رسانده شود.

در تصویر بالا می توانیم ۲ پورت را ببینیم: یکیروی خود کیسه

  و یکی زیر محفظۀ سرم . معمولا یک پورت تزریق نیز نزدیک

جایی است که سوزن به وریدبیمار می  رود؛ که در زیر میبینیم .

پورت تزریق روی کیسه  فعلی، در صورتی استفاده می شود

که ما بخواهیمبرخی از داروها را با مایع موجود در کیسه ترکیب

کنیم ؛ اگر دارو را به این پورت تزریق کنیم و سپس کیسهرا برای

ترکیب شدن دارو و مایع کمی بچرخانیم، بیمار هم دارو و هم

مایع سِرم را به طور همزمان دریافتمی کند. با این حال ، این

کار تنها زمانی انجام می شود که مایع   و دارو مجاز به ترکیب

شدن باشند. اگرمی خواهیم دارو یا نوع دومی از مایع سِرم را

مستقیما تزریق کنیم به طوری که با مایعی که قبلا متصل کردیم

ترکیب نشود، پس از یکی از پورت هایی که در زیر محفظۀ سرم

قرار گرفته است ، استفاده می کنیم.

چگونه ارتفاع کیسۀ تزریق بر سرعت تزریق تاثیر می گذارد؟

تزریق سِرم به این دلیل کار می کند که گرانش، مایع را از طریق لوله ها به ورید بیمار

می رساند.هرچهکیسه بالاتر آویزان شود، فشار گرانشی بیشتری بر روی مایع برای

پایین رفتن از لوله است.  اگر کیسه به اندازۀ کافی بالا آویزان نشده باشد، فشار ناشی

از گرانش به اندازه ای نخواهد بود که مایع را به ورید برساند.

بنابراین تمام کیسه های سِرم باید بالای قلب بیمار آویزان شوند تا فشار کافی برای

تزریق مایع  وجودداشته باشد و روش استاندارد برای آویزان کردن آن حداقل ۳ فوت

بالاتر از قلب یک بیمار بالغ است تااطمینان حاصل شود که فشار کافی برای نگه

داشتن رانش مایع در یک سرعت ثابت وجود دارد. همچنیناز آنجا که تغییر در ارتفاع

کیسه فشار گرانشی روی مایع را تغییر می دهد، تغییر در ارتفاع کیسۀ بالای قلب

بیمار سرعت تزریق   را تغییر خواهد داد. اگر کیسه  بالاتر از قلب بیمار قرار بگیرد،

سرعت تزریق سِرم افزایشمی یابد و اگر کیسه به سمت قلب بیمار پایین تر بیاید،

سرعت تزریق   کاهش می یابد. به علت این ویژگی ،اگر بیماری که هنگام تنظیم

سِت سِرم دراز کشیده است سپس بنشیند، سرعت تزریق  کاهش می یابد

زیرا اکنون کیسه   به قلب بیمار نزدیک تر است. در حقیقت، از لحاظ فنی، هر

حرکت کوچک بیمار یا تغییردر موقعیت ، می تواند سرعت تزریق را تغییر دهد.

به همین دلیل، سِت سِرم  ها اغلب ( معمولا هر ساعت یکبار و پس از هر تغییر

موقعیت عمده در بیمار) بررسی می شوند تا اطمینان حاصل شود که آنها با سرعت

صحیح تزریق می شوند.علاوه بر این ، عوارض دیگری نیز در  سرم تراپی وجود دارد که

یک پرستار باید مراقب آن باشد. گاهی اوقاتممکن است سوزن از ورید بیرون بیاید و مایع

دیگر به ورید تزریق نشود ، بلکه به بافت های اطراف تزریق شود؛ کهبه آن نفوذ می گویند.

بعضی از مایعات به جای ورید به داخل بافت تزریق می شوند، اما در نهایت سرم به دلیل عدم

فشار کافی ناشی از گرانش متوقف می شود، چون نمی تواند بر بافت های اطراف برای

حفظ مایع اضافی غلبه کند.هنگامی که یک سِرم نفوذ می کند، یک سِرم دیگر باید در نقطه ی

جدیدی از بدن بیمار و با سرعت صحیح برای دوزداده شده دوباره شروع شود. نشانه های

نفوذ سِرم عبارتند از : درد یا ناراحتی در ناحیه اطراف سوزن  ، سرد بودن نواحی اطراف سوزن.

چگونه ست سرم به بیمار متصل می شود؟ 

در اینجا تصویری از یک تنظیم  معمولی برای قرار دادن سِت سرم داخل رگ بیمار می بینیم:

نصب ست سرم به رگ

کانول (ماسوره) یک سوزن توخالی است یا یک لوله ی پلاستیکی که بیشتر طول آن
انعطاف پذیر است کهبا استفاده از یک سوزن درون ورید قرار می گیرد؛ لوله به بازوی
بیمار وصل می شود تا هنگامی که بیمار حرکت می کند مانع خروج آن شود و یک 
پانسمان استریل بر روی محل سوراخ شده روی پوست قرار می گیرد تا از
ورود باکتری هایی که معمولا روی سطح پوست وجود دارند به داخل جریان خون
جلوگیری کند.

دو نوع مختلف از رگ ها وجود دارند که می توانند برای قرار دادن کانول استفاده شود؛

می توانیم کانول رابه یک رگ پیرامونی وارد کنیم ، هر رگی که در تنه(قسمت اصلی بدن)

نیست، یا می توانیم آن را به یکرگ مرکزی بزرگتر در قفسه سینه وصل کنیم .

یک آنژیوکت ، سِت سرمی  است که به عروق محیطی متصل می شود، رگ هایی

که در تنه(قسمت اصلی بدن)قرار نگرفته اند، این نوع سِت ها معمولا به دست

یا بازو وصل می شوند، همچنین ممکن است از ساق پا یاپا استفاده شود.

این رایج ترین نوع است.

آنژیوکت ممکن است فقط برای مدت کوتاهی ( معمولا ۳ روز) استفاده شود، چون
اگر مدت طولانی تری استفادهشود، باکتری هایی که معمولا روی پوست هستند
به داخل خون یا بافت های اطراف محل تزریق منتقل می شوند
و باعث عفونت می شوند. بنابراین ، اگر آنژیوکت برای بیش از ۳ روز مورد نیاز بود ،
روش استاندارد این است کههر سه روز یک بار محل تزریق را عوض کنیم تا از بروز
عفونت جلوگیری شود. هر دو تصویر بالا و پایین  آنژیوکترا نشان می دهند .

آنژیوکت

یک کاتتر ورید مرکزی، سِت سرمی  است که به یک ورید در قفسه سینه

متصل می شود. معمولا کانولاز طریق دیواره قفسه سینه و یا ورید گردن

قرار می گیرد، اما همچنین می توان کانول را به داخل رگمحیطی وصل کنیم

و سپس نوک کانول را به آرامی به سمت بالا حرکت دهیم تا در ورید مرکزی قرار گیرد.

رگ های مرکزی بسیار بزرگتر از رگ های محیطی است، بنابراین وقتی

رگ مرکزی استفاده می شود و کانولاز طریق قفسه سینه یا گردن وصل می شود ،

لوله می تواند وسیع تر باشد و بنابراین چند لوله کوچکتر می توانند

از طریق یک لوله بزرگتر قرار گیرند تا چندین داروی سیرم که مجاز به ترکیب

شدن نیستند ، به طور همزماندریافت  شود. همچنین، یک کاتترمرکزی به

وریدی منتقل می شود که خون را مستقیما به قلب می رساند، بنابراین

داروهایی که از این راه تزریق می شوند، سریع تر در سرتاسر بدن توزیع

می شوند. مخصوصا داروهای شدید یاغلیظ مثل داروهای شیمی درمانی

و بعضی از داروهای خوراکی مایع  بیشتر موجب تحریک رگ محیطی می شوند

که وقتی  بیش از حد محرک هستند می توانند از طریق یک کاتتر ورید

مرکزی تزریق شوند .

با این حال ، یک کاتتر ورید مرکزی احتمالا بیشتر باعث خونریزی می شود و

خطر ابتلا به عفونت را افزایش میدهدزیرا محتویات کاتتر مستقیما به قلب می روند ،

بنابراین هر باکتری ای که داخل آن باشد ، به سرعت در تمام بدنپخش می شود ؛

همچنین خطر هوا گرفتن کاتتر که می تواند باعث انسداد رگ ها یا ایست قلبی شود ، در تزریق

از طریق کاتتر ورید مرکزی بیشتر است، از آنجا که لوله وسیع تر است و در نتیجه به

میزان هوای بیشتری اجازه ورود

می دهد.( هر چه هوای بیشتری  وارد جریان خون می شود، خطر اینکه یک رگ مسدود شود

یا ایست قلبی رخ دهد، بیشتر است.)در اینجا می توانیم تصویری از یک بیمار با کاتتر ورید مرکزی را ببینیم :

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

​​​​​​​فشارسنج دستگاهی است که برای کنترل میزان فشار خون در بدن طراحی شده است و

در پزشکی کاربرد بسیار دارد.بیماران و حتی افراد عادی بسیاری از اوقات احتیاج به سنجش

فشار خون خود دارند، زیرا فشار خون بالا از مشکلات عمده ی پزشکی در دنیا محسوب می شود.

سنجش میزان فشار خون و کنترل و مراقبت برای پیشگیری از بیماری ها و درمان ضروری است.

فشار خون دقیق در بیماری های قلبی و عروقی نقش کلیدی و اهمیت به سزایی دارد.

انواع دستگاه های فشار سنج:

۱.شنیداری یا سمعی:

این فشارسنج های دستی به دو نوع تقسیم می شوند:

جیوه ای

دستگاه فشار سنج جیوه ای از یک محفظه ی ستونی پر از جیوه استفاده می شود.

فشار سنج های جیوه ای که از شناخته شده ترین ها در این صنعت هستند وزن و

دقت بالایی دارند. برای استفاده از این نوع فشار سنج باید به ستون جیوه ای و اعدادی

که دو طرف آن درج شده است دقت کرد که جیوه چقدر بالا می رود و روی کدام عدد می ایستد.

عقربه ای

فشار سنج های عقربه ای با کمک فشار هوا کار می کنند.دارای یک عقربه هستند

که با فشار هوا روی صفحه حرکت می کند و فشارخون را نمایش می دهد. این نوع

فشار سنج به دلیل وزن کمتر راحت حمل میشود، اما استفاده از آن نیازمند دانش

بیشتری است و پزشکان بیشترین استفاده را از آن دارند.

۲. دیجیتالی

فشار سنج های دیجیتالی یا الکترونیکی به دو صورت بازویی و مچی وجود دارند و

از یک صفحه نمایشگر دیجیتالی تشکیل می شوند که مقدار فشارخون روی آن درج و قابل مشاهده است.

این فشار سنج ها دقیق هستند و راحت حمل می شوند و مورد استفاده قرار می گیرند.

مزیت مهم دیگر آن ها این است که نیازی به فرد دیگر و یا پزشک متخصص برای گرفتن

فشار خون نیست و خود فرد قادر به گرفتن فشار خون خود می باشد.

فشارسنج دیجیتال بازویی

۲ محصولات

فشارسنج دیجیتال مچی


  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

ملاقات‌های منظم با پزشک در دوران بارداری از اهمیت خاصی برخوردارند.

انجام منظم مراقبت‌های بارداری می‌تواند از بروز عوارض بارداری و زایمان به

شکل مؤثری پیشگیری کند. در این مطلب با تعداد جلسه‌های معاینات بارداری،

چگونگی این معاینات و نکاتی برای استفادۀ بهتر از زمان کوتاه ملاقات با پزشک آشنا خواهید شد.

در این مقاله مطالعه می‌کنید:


​​​​​​​تعداد جلسات معاینه‌

تعداد جلساتی که برای معاینات پیش از زایمان باید به پزشک مراجعه کنید زیاد

است. به همین دلیل، لازم است در انتخاب پزشک دقت کنید تا درنهایت پزشکی

را انتخاب کنید که به او اعتماد دارید و در طول ملاقات‌هایتان در کنارش احساس

راحتی می‌کنید. حداقل جلسات ملاقات با پزشک که در دستورالعمل‌های وزارت

بهداشت برای یک بارداری عادی توصیه شده، حداقل هشت جلسه است. مراقبت

اول بهتر است بین هفته‌ها‌ی شش تا ۱۰ بارداری انجام شود. مراقبت دوم در فاصلۀ

هفته‌های ۱۶ تا ۲۰ بارداری، مراقبت سوم در هفته‌های ۲۶ تا ۳۰، مراقبت چهارم بین

هفته‌های ۳۱ تا ۳۴ و مراقبت پنجم در فاصلۀ هفته‌های ۳۵ تا ۳۷ باداری انجام شود.

مراقبت ششم، هفتم و هشتم به ترتیب در هفته‌های ۳۸، ۳۹ و ۴۰ انجام می‌شود.

بدیهی است که در صورت بروز عوارضی مثل فشار خون بالا یا وجود بیماری‌های مزمن

و با توجه به سابقۀ پزشکی شما، تعداد این ملاقات‌ها با پزشک افزایش می‌یابد، زیرا

داشتن سابقۀ مشکلات پزشکی یا مشکل جدیدی که در دوران بارداری برای شما ایجاد

شده، ممکن است باعث شود به جلسات معاینۀ بیشتری نیاز داشته باشید. در دوران

بارداری علاوه بر جلساتی که برای معاینات دوران بارداری به پزشک مراجعه می‌کنید،

ممکن است لازم باشد برای انجام آزمایش‌های خون، ادرار یا سونوگرافی و سایر آزمایش‌هایی

که ممکن است پزشک در این دوران برای شما تجویز کند به سایر مراکز خدمات درمانی

نیز مراجعه کنید.

چگونگی معاینات

در ابتدای جلسات معاینۀ بارداری، پزشک نتایج آزمایش‌هایی را مرور خواهد کرد که در

جلسات قبلی تجویز کرده و ممکن است سؤال‌هایی را برای بررسی وضعیت سلامت

مادر و جنین بپرسد. پزشک در این جلسات، معایناتی را با هدف بررسی پیشرفت بارداری

و کیفیت آن انجام خواهد داد. به طور معمول و بسته به هفتۀ بارداری، پزشک معاینات زیر

را انجام خواهد داد:

  • اندازه‌گیری وزن مادر و بررسی میزان وزن‌گیری
  • اندازه‌گیری فشار خون و معاینۀ دست و پاها برای هر گونه تورم
  • معاینۀ شکم برای بررسی هر گونه توده یا ضایعه و بررسی موقعیت جنین
  • اندازه‌گیری سایز رحم برای بررسی میزان پیشرفت بارداری؛ معمولاً بعد از سه ماهۀ دوم
  • گوش دادن به ضربان قلب جنین؛ معمولاً از سه ماهۀ دوم
  • معاینات لگنی و واژینال برای بررسی وضعیت دهانۀ رحم و ترشحات در هفته‌های پایانی بارداری

پزشک در این جلسات معمولاً آزمایش‌‌ها و سونوگرافی‌هایی را برای بررسی وضعیت سلامت

مادر و جنین تجویز خواهد کرد. همچنین در صورت وجود مشکلات احتمالی، ممکن است مادر

را برای پیگیری‌های بیشتر به متخصص دیگری معرفی کند. در انتهای جلسات نیز معمولاً پزشک

نتایج معاینات را با مادر در میان خواهد گذاشت. همچنین تغییراتی که تا زمان معاینۀ بعدی ممکن

است برای مادر اتفاق بیفتد را برای او شرح می‌دهد و علائم خطرناکی را گوشزد می‌کند که باید

در صورت مشاهدۀ آنها سریعاً به پزشک مراجعه کند. همچنین پزشک در مورد سبک زندگی مواردی

را یادآوری می‌کند. مواردی مثلاهمیت تغذیۀ سالم و دوری از سیگار، قلیان، الکل، مواد مخدر و در

کل مزایا و معایب آزمایش‌هایی را که می‌توانید انجام دهید، به شما اطلاع می‌دهد.

استفادهٔ بهتر از زمان کوتاه وقت ملاقات با پزشک

جلسات معاینۀ کامل همراه با پاسخگویی به سؤالات و آموزش مادر حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.

اما گاهی ملاقات‌ها کوتاه‌تر خواهد بود و این باعث ناراحتی مادران می‌شود. در صورت کوتاه بودن زمان

این معاینات و نارضایتی شما، باید نگرانی‌های خود را با پزشک مطرح کنید، زیرا مراقبت از شما و

فرزندتان وظیفۀ اوست. برای رضایت بیشتر از جلسات معاینۀ بارداری می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید:

با پزشک واضح و شفاف صحبت کنید: پزشک شما نمی‌تواند ذهن شما را بخواند و با انجام

معاینات فیزیکی به افکار شما پی ببرد. پس هر نوع نگرانی را با او مطرح کنید. می‌توانید سؤال‌هایی

را که بعد از معاینۀ قبلی برای شما ایجاد شده است، یادداشت کنید و از پزشک خود بپرسید. غیر

از هر مشکل جسمی، اگر از لحاظ روحی نیز مشکلی دارید یا سؤالی دربارۀ تناسب اندام و تغذیۀ

خود دارید حتماً از پزشک خود بپرسید.

سؤالات غیرپزشکی را با پزشک مطرح نکنید: سؤالات غیرپزشکی خود را با منشی مطب یا

شخص مسئول دیگری مطرح کنید. سؤال‌هایی دربارۀ بیمه و آدرس مراکز مختلف را از پزشک خود

نکنید تا زمان بیشتری برای پرسیدن نکته‌های مهم‌تر داشته باشید.

روشنفکرانه عمل کنید: هنگام صحبت کردن با پزشک، تمام حرف‌های خود را به صراحت بزنید، اما

فراموش نکنید که به حرف‌های او نیز گوش بدهید و در صورت لزوم یادداشت بردارید.

به یاد داشته باشید که برخی روزها پزشک شما مشغله‌های بسیاری دارد. البته این موضوع به این

معنا نیست که او نباید به سؤال‌های شما پاسخ بدهد، بلکه اگر پزشک شما گاهی بیماران زیادی دارد

یا باید برای زایمان یکی از بیماران خود به بیمارستان برود، می‌توانید حرف‌های خود را در جلسۀ بعدی

ادامه دهید. ولی اگر پزشک شما همیشه پاسخ کاملی به شما نمی‌دهد یا همزمان با شما یک یا چند

بیمار را ویزیت می‌کند و به جای صحبت با خود شما، فقط به پرونده نگاه می‌کند،دلسوز شما نیست. بهتر

است پزشک خود را عوض کنید. شما و فرزندتان سزاوار توجهی بیش از این هستید.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

برای تهیه تراریوم، گیاهانی باید انتخاب شوند که علاوه بر دارا بودن شاخ و برگ زیبا، رشد کندی داشته باشند.

همچنین توانایی تحمل رطوبت زیاد هوا و خاک، و نور کم را هم داشته باشند. ما در تراریوم گیاهانی
را می توانیم پرورش دهیم که به درجه رطوبت بالایی،نیاز دارند. که در غیر اینصورت در هوای خشک
خانه این گیاهان از بین می روند.

 

مرحلۀ اول:

 
ظرف مورد نظر ار انتخاب کرده، آنرا تمیز و خشک می کنیم. یک لایه سنگریزه داخل ظرف می ریزیم.
سعی می کنیم مقدار بیشتری از سنگریزه ها به یک سمت دیواره ظرف متمایل باشند.
این کار به زهکشی بهتر کمک می کند.
زهکشی مناسب ضروری است برای اینکه مطمئن شویم که خاک بیش از حد اشباع نشود که باعث شود
ریشه پوسیده شود و گیاه شما از بین برود. میزان مواد زهکشی بستگی به اندازه و شکل ظرف دارد.
با توجه به اندازۀ ظرف شما می توانید که لایه ۱ اینچی از مواد را در ته ظرف پخش کنید، بطوریکه
تمام ظرف را بپوشاند. (کوچکترین حالت) برای ظرفهای عمیق یا بزرگ حتی لایه ای تا ۳ اینچ نیز ممکن است
مورد استفاه قرار بگیرد.گاهی قبل از لایه سنگریزه، لایه نازکی از خزه در ته ظرف قرار می دهند.

 

مرحلۀ دوم:

 

برای جذب بوهای ناخوشایندی که موقع آبیاری ایجاد می شود و جلوگیری از رشد قارچها لایه نازکی از زغال
روی لایه سنگریزه های می ریزیم.

 

مرحلۀ سوم:

 

قراردادن یک لایه مواد غیر طبیعی روی زهکش لایه ای را ایجاد می کند که از فرو نشستن خاک و
از بین رفتن توانایی آن برای زهکشی جلوگیری می کند. مواردی مثل پارچه های پرده ای
فایبر گلاس، جورابهای زنانه نایلونی یا پرده دور انداختنی، موارد خوبی هستند. چون دارای خلل
و فرج کافی برای عبور آب هستند که هم خاک و ذرات را نگه می دارند و هم زود فاسد نمی شوند.
گاهی از خزه اسفاگنوم نیز به این منظور استفاده می شود.

مرحلۀ چهارم:

 

به مقدار کافی خاکی تمیز و استرلیزه شده که تقریباً ۵/۱ تا ۴/۱ حجم ظرف را پر می کند، اضافه می کنیم.
برای دادن جلوه بیشتر به تراریوم، خاک را بطور مسطح در ظرف نمی ریزیم، بلکه آن را شیبدار و تپه
مانند می ریزیم تا گیاهان در سطوح مختلف قرار گیرند. خاک را از پشت به سمت جلو شیبدار کنید.
معمولاً اختلاف سطح بین خاک جلو و خاک عقب ۱ تا ۲/۱ اینچ می باشد. اگر چه، اگر تراریوم دایره ای است،
شما می توانید سطح صافی را برای کشت داشته باشید.
می توان از خاکهای گلدانی بسته بندی شده که استرلیزه هم هستند استفاده کرد یا اینکه از مخلوط
خاک باغچه و پیت ماس محیط کشت را تهیه کرد.خاک باید نرم، دارای زهکشی خوب و بدون کود باشد.
برای تراریوم نواحی گرمسیری با گیاهان شاخ و برگدار، یک قسمت خاک، یک قسمت پیت ماس و یک
قسمت پرلیت استفاده کنید. اگر شما می خواهید یک باغ کاکتوس ایجاد کنید از خاک زبر که از
یک قسمت خاک و یک قسمت شن تشکیل شده است استفاده کنید.

 

برای از بین بردن عوامل بیماری زا در خاک تهیه شده می توان به روش زیر عمل کرد:
 
ابتدا خاک را مرطوب کرده و در سینی بزرگ پهن کنید. سپس آنرا تحت دمای ۲۰۰ درجه فارنهایت
به مدت ۲۰ دقیقه قرار دهید. هر ۵ دقیقه یکبار نیز خاک را به هم بزنید. به این ترتیب خاک استرلیزه خواهد شد.
خاک را قبل از استفاده مورد آزمایش قرار دهید، به این صورت که آنرا با دست فشار دهید، اگر به راحتی فشرده
شود مقداری پرلیت و ورمی کولایت برای کمک به زهکشی به خاک اضافه کنید.
خاکی که به تراریوم اضافه می شود نسبتاً خشک باشد، در غیر اینصورت به دیواره ها می چسبد.

 

مرحله پنجم:

 
بعد از تهیه محیط کشت و قرار دادن در ظرف، نوبت به انتخاب و کاشت گیاهان می رسد.
دنبال گیاهانی باشد که رشد کم و برگهای کوچک داشته باشند. برای تهیه تراریوم،گیاهانی
باید انتخاب شوند که علاوه بر دارا بودن شاخ و برگ زیبا، رشد کندی داشته باشند.
همچنین توانایی تحمل رطوبت زیاد هوا و خاک، و نور کم را هم داشته باشند.
ما در تراریوم گیاهانی را می توانیم پرورش دهیم که به درجه رطوبت بالایی،نیاز دارندکه
در غیر اینصورت در هوای خشک خانه این گیاهان از بین می روند.
تعدادی از گیاهانی که می توان از آنها در تهیه تراریوم استفاده کرد
عبارتند از : کالاته آ، پیرومیا، سرخس، فیتونیا، پتوس، کاماادورا، سارانتا، کراسولا یا گیاهانی
پمثل بنفشه، توت فرنگی وحشی و …
کاکتوس، گیاهان گلدار گرمسیری یا یک ترکیب از گیاهان رنگارنگ برای استفاده در تراریوم
مناسب هستند. گیاهان به رشد پیوسته و آرام نیاز دارند، همچنین باید توانایی همزیستی
با گیاهان همراهشان را در شرایط یکسان داشته باشند. هرگز از ترکیبی از گیاهان که نیازهای
رشد مختلفی دارند استفاده نکنید. گیاهانی را انتخاب کنید که از لحاظ واریته، اندازه، بافت و رنگ
احتیاجاتشان مشابه یکدیگر باشد.
بهتر است گیاهانی مورد استفاده قرار بگیرند که از لحاظ اندازه مناسب برای ظرف انتخاب شده باشند.
گیاهانی که دارای رشد کم هستند به دستکاری و نگهداری کمی نیاز دارند. اگر شما می خواهید که
توجه بیشتری به آنها داشته باشید می توانید گیاهانی که رشد بیشتری دارند را آزمایش کنید.
آنها به تربیت بیشتر و مداوم نیاز دارند اما می توانید تنوع بیشتری در تراریوم خود داشته باشید.
اگر ظرف تراریوم طوری است که تمام سطوح شفاف بوده و دارای دید است باید گیاهان بزرگتر را نزدیک
به مرکز کاشت. اما اگر فقط ۲ یا ۳ سطح آن دیده می شود، گیاهان بلند تر باید در قسمت دیواره پشتی جای داده شوند .
ترتیب گیاهان را بوسیله حرکت آنها در داخل ظرف (اگر دهانه ظرف بزرگ باشد) یا محل بازی که اندازه آن
مشابه تراریوم باشد تعیین کرد .بهتر است قبل از کاشت ترتیب جای گیری آنرا مشخص کنید.
گیاهان نباید خیلی نزدیک هم کاشته شوند، بلکه باید فضای کافی برای هر کدام از آنها در نظر گرفته شود.
گیاه باید طوری مستقر شود که پایه گیاه همسطح سطح بالای خاک باشد . اجازه ندهید که پایه گیاه بالاتر
از سطح خاک قرار گیرد.
گیاهان گرمسیری و جنگلی در تراریوم بسته ویا دریچه دار و گیاهان آبدار و شاداب در ظرفهای باز مورد استفاده قرار بگیرد .
بسیار مهم است که گیاهان فاقد حشره یا بیماری باشند .هر برگ آسیب دیده یا زرد یا هر برگی که نشان از
آسیب حشره یا بیماری دارد را فوراً جا به جا کنید.اگر بیماری برای شما دارای اهمیت است گیاهان را در یک بسته پلاستیکی
برای دو هفته قبل از کاشت در تراریوم قرار دهید، اگر بیماری وجود داشته باشد روی شاخ و برگ و ساقه نمایان می شود.
سریعا گیاه را در ظرف بکارید، تا ریشه های بدون حفاظ خشک نشوند .
وقتی در یک ظرف با دهانه عریض کشت می کنید از قاشق برای در آوردن خاک استفاده کنید.
اگر از ظرفی با دهانه باریک استفاده می کنید باید روشی برای قرار دادن گیاه در تراریوم ایجاد کنید.
برای وارد کردن نباتاتی که ریشه آنها بزرگ است آنها را داخل کاغذ یا پارچه پیچانده و فرم دهید .
از یک انبر بلند و باریک یا چوبی که انتهای آن سیم حلقوی بسته شده است استفاده کنید.
با این چوب چاله را قبل از کاشت حفر کنید و بعد از کاشت چاله را پر کنید و اطراف آن را به آرامی فشار دهید .
چوب بلند که انتهای آن یک چوب پنبه قرار دارد وسیله مناسبی برای محکم کردن خاک اطراف گیاه است .
بر خلاف باغ لازم نیست که ریشه ها را شل و نرم کنید. در تراریوم نمی خواهیم که گیاهان رشد سریع داشته باشند
و باقی ماندن ریشه ها به صورت گلوله ای متراکم باعث می شود که رشد گیاهان آهسته باشد .

 

مرحله ششم :

 

بعد از کاشت گیاهان، می توان تراریوم را با استفاده از تخته سنگ، چوب شکسته، خزه و چیزهای
دیگر تزئین کنیم. با این عمل یک دنیای کوچک زندگی گیاهی ترسیم می شود.

 

مرحله هفتم :

 

ظرف را با در پوش یا سینی شیشه ای بپوشانید. در این مرحله ارتباط با محیط قطع می شود و جنگل بارانی مینیاتوری ایجاد می شود .

 

مرحله هشتم :

 

هر گیاهی را که شروع به پوسیدگی می کند جابجا کنید . پوسیدگی معمولاً در اثر رطوبت زیاد بوجود می آید.
اگر این اتفاق در تراریوم بسته بیفتد در پوش را حرکت دهید تا ظرف خشک شود. تراریوم بسته را در هفته اول
بعد ازکاشت در نظر بگیرید. در این زمان غالباً بیماریها شروع می گردد. هر برگی که می میرد یا گیاهی که شروع
به پوسیدگی می کند باید سریع از بین برود قبل از اینکه مشکل به سایر گیاهان نیز سرایت کند. در بیشتر حالات،
بعد از چند هفته تراریوم استقرار پیدا می کند و خطر بیماری ها کاهش پیدا می کند .نظارت خود را برای برگهایی که
می افتد و یا هر قسمتی از گیاه که دچار پوسیدگی می شود ادامه دهید.

 

کود:

 

عدم موفقیت بسیاری از تراریوم ها در نتیجه کود بیش از اندازه می باشد . کمتر از یک سال
بعد از کاشت برنامه ای برای کود دادن نداشته باشید .اگر گیاهان به زردی گراییده شوند و با قدرت رشدشان
بدون هیچ دلیل مشخصی کم شود، کود سبکی که به صورت محلول با آب است به نسبت ۴/۱ گیاهان خانگی داده شود

 

آبیاری :

 

پس از کاشت، گیاهان را با اسپری آبیاری کرده، که در این صورت برگهای آنها نیز تمیز می شوند.
آبیاری شدید باعث از بین رفتن گیاهان می شود. هیچگاه آب را به طور مستقیم روی تراریوم نریزید،
زیرا محلی برای زهکشی که آب از آن خارج شود وجود ندارد. آب به مقداری اضافه کنید که فقط خاک مرطوب شود.
هیچگاه آب جمع شده در زیر لایه سنگریزه نداشته باشید. زیرا آب باعث خواهد شد که ریشه گیاه دچار پوسیدگی شود.
وقتی که کناره های ظرف خشک هستند و هیچ رطوبتی در کناره ها آشکار نیست، مقدار کمی آب اضافه کنید .
اگر در اثر آبیاری زیاد فضای داخل ظرف مه آلود شود ،در ظرف را بر می داریم تا آب اضافی تبخیر شود، سپس در ظرف را می گذاریم .
وقتی که گیاهان برای اولین بار در تراریوم کاشته می شوند، تراریوم شروع به ایجاد آب و هوای مناسب گیاه می کند.
گیاهان رطوبت را از برگهایشان از دست می دهند که روی شیشه متمرکز می شود و دوباره به خاک بر می گردد.
این چرخه باعث می شود که تراریوم برای مدتها احتیاج به آبیاری نداشته باشد. در تراریوم های بسته فاصله آبیاری می تواند
۱ ماه یا بیشتر باشد. در بیشترین حالت، به آبیاری در هر دو هفته یک بار نیاز دارید، که این به شرایط بستگی دارد .

 

نور :

 

تراریوم را در معرض نور مستقیم آفتاب قرار ندهید. اجازه تابش مستقیم باعث افزایش درجه حرارت داخل
تراریوم می شود و باعث سوختگی گیاه خواهد شد .
تراریوم را در جایی قرار دهید که نور غیر مستقیم کافی داشته باشد. پشت پنجره های شمالی بهترین مکان خواهد بود
بیشتر گیاهان که برای تراریوم مناسب هستند به نور بیش از اندازه نیاز ندارند، اما مقدار نور باید خوب باشد
اگر تراریوم در محلی قرار دارد که نور در آنجا پایین است، نور مصنوعی اضافه کنید. یک لامپ w 100 در
داخل تراریوم و یا لامپ فلوراسنت بالای تراریوم می تواند مفید باشد. در جایی که نور بیرونی ضعیف است،
نور مصنوعی را ۱۶ تا ۱۸ ساعت در روز داشته باشید.
برای اینکه گیاهان بر اثر نور به یک سمت خم نشوند باید جای ظرف را هر چند وقت یک بار تغییرداد و
جهت آن را نسبت به نور عوض کرد.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

کوددهی به گیاهان خانگی و باغچه راهی برای تقویت و شاداب‌سازی گیاهان شماست که نباید

در تغذیه گیاهان آنرا نادیده یا دست کم گرفت. از دلایل مهم نیاز گیاهان باغچه به کوددهی می‌توان

به این مسئله اشاره کرد که خاک باغچه پس از چند سال در اثر رشد گیاهان متعدد و درختها

مواد مغذی خودش را از دست می‌دهد و دیگر قادر به تامین ریز مغذیهای مورد نیاز گیاهان جهت رشد

از جمله نیتروژن و فسفر نخواهد بود. به همین جهت برای داشتن گیاهانی شاداب و سرسبز با

رشد مناسب حتما کوددهی به باغچه را مورد نظر قرار دهید. در حال حاضر انواع کود را به این

منظور می‌توانید در بازار پیدا کنید و بر‌حسب نیاز گیاهان می ‌توانید از کودهای مختلف استفاده کنید.

 

روش‌های کوددهی به باغچه و انواع کود

کوددهی برای تغذیه گیاهان اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا ریزمغذیهای مورد نیاز گیاه را به شکل و

مقدار مناسب در اختیار گیاه قرار می‌دهد. این مسئله وقتی ارزشمندتر است که شما احساس کنید

گیاهان شما رنگ پریده و ضعیف شده و رشد آنها نیز به دلیل کمبود ریز مغذیهای خاک به صورت مناسب صورت نمی‌گیرد.

تعداد عناصر مورد نیاز همه گیاهان از جمله گیاهان باغچه و آپارتمانی ۱۶ عنصر است که شامل اکسیژن ،

هیدروژن ، کربن، ازت ، فسفر، پتاس ، گوگرد، کلسیم، منیزیم ،آهن ،روی ، بور، منگنز، کلر، مس و مولیبدن می‌باشد.

از بین عناصر ذکر شده اکسیژن، هیدروژن و کربن به وفور در آب و هوا موجود هستند ولی سایر عناصر را باید

با کوددهی منظم در اختیار گیاهان قرار داد در غیر این صورت پس از مدتی گیاهان شما زرد و رنگ پریده شده و

حتی ممکن است از بین بروند.

 

کودهای گیاهی حاوی ۳ ترکیب اصلی هستند که شامل موارد زیر است:

 

نیتروژن (N): این ریز مغذی برای رشد برگها و سبز شدن گیاهان زرد شده در اثر کمبود مواد غذایی مفید است.

فسفات (P۲O۵): این ماده شیمیایی برای رشد برگ گیاهان موثر است.

پتاس (K۲O): یکی از مهمترین اجزا کودها است که بر روی رشد گلها موثر است.

 

عناصر دیگری هم در کودهای گیاهی وجود دارند که به آنها ریزمغذیهای کمیاب (Trace) می‌گویند

و در کنار عناصر اصلی ذکر شده برای رشد گیاهان مفید هستند.

توجه داشته باشید که گیاهان گلدار به کوددهایی نیاز دارند که فسفر و پتاسیم بیشتری نسبت به

نیتروژن داشته باشند در عوض گیاهانی با برگهای تزئینی به کودهایی با نسبت بیشتر نیتروژن نیاز دارند.

 

مزایای کودهای گیاهان خانگی

 

۱- کوددهای مخصوص گیاهان خانگی حاوی اسید آمینه ها هستند که خیلی بهتر توسط ریشه جذب می شود.

۲- کوددهای گیاهان خانگی اغلب حاوی آفت کش‌های ضروری بوده یا با آنها قابل ترکیب هستند.

۳- کوددهای گیاهان خانگی حاوی ریزمغذی های روی ، آهن ، منگنز ، مس ، برم و مولیبدن هستند.

۴- کوددهای گیاهان خانگی حاوی عناصر N ، K و P به صورت مساوی هستند که برای رشد و نمو کلیه گیاهان ضروری هستند.

 

بهترین زمان کوددهی

 

اگر گیاهان شما در وضعیت بدی قرار دارند فورا کار کوددهی را انجام دهید در غیر این صورت کوددهی

باید در فصل رشد گیاهان صورت بگیرد که دفعات بیشتری باغچه را آبیاری می کنیم. اکثر گیاهان

هر ۲ تا ۴ هفته یکبار نیازمند کوددهی هستند. به یاد داشته باشید که کوددهی را نباید تا پژمرده شدن

برگ‌های گیاه به تعویق بیاندازید بلکه این کار را بطور مرتب انجام دهید تا همیشه مواد مغذی برای

رشد گیاه در خاک وجود داشته باشد.

بهترین فصل کوددهی گیاهان فصل بهار و تابستان است. به نکته مهمی که باید در کوددهی گیاهان

توجه کنید این است که نصف غلظت درج شده بر روی کود را مورد استفاده قرار دهید تا گیاه شما

بطور ناگهانی در معرض مقدار زیادی ریزمغذی قرار نگیرد. همچنین به یاد داشته باشید که کوددهی

را بر اساس سن و نوع گیاهان انجام دهید زیرا گیاهان جوانتر به کود بیشتری نیاز دارند اما برای گیاهان

زینتی ماهی یکبار کوددهی کافی است.

 

روش کوددهی به گیاهان خانگی و باغچه

 

پس از خریداری کود ظرف کود را به خوبی تکان دهید تا مواد آن مخلوط شوند سپس ۱۰ میلی لیتر از کود

را در نیم لیتر آب حل کرده و هر ۱۰ تا ۱۴ روز یکبار به گیاهان داده یا آنرا بر روی برگ گیاهان اسپری کنید.

 

انواع کود مناسب گیاهان خانگی و باغچه

 

۱- کود با انتشار کند

 

این کود برای باغچه بسیار مناسب است زیرا مواد مغذی محتوی آن به کندی و طی دوره طولانی به

داخل خاک منتشر شده و مورد استفاده گیاهان قرار می‌گیرد. این روش کوددهی برای زمستان موثر نیست.

 

۲- قرص ها و چوب ها

 

این نوع کودها وقتی در خاک قرار می‌گیرند ریزمغذی‌های آنها طی یک ماه یا بیشتر در خاک منتشر شده

و گیاه را تغذیه می‌کند. در این روش کوددهی مواد مغذی بطور یکنواخت در کل خاک پخش نمی ‌شود و

ممکن است در اختیار ریشه گیاهان قرار نگیرند.

 

۳- کود مایع

 

کوددهی به گیاهان با کود مایع یکی از بهترین روش‌های کوددهی برای تغذیه گیاه است زیرا مواد

مغذی کود کاملا به ریشه گیاه می‌رسد و شما می‌توانید مقدار آنرا در دوره رشد یا خواب گیاه تنظیم کنید.

برای توزیع بهتر این کود ابتدا گیاهان را طبق معمول آبیاری کنید و سپس کوددهی کنید.

اگر گیاهان باغچه شما در حال از بین رفتن هستند کود مایع بهترین راه برای بازگرداندن شادابی آنهاست.

 

در انتها به یاد داشته باشید که اغلب خاک‌ها حاوی تمام عناصر مورد نیاز رشد گیاه نیستند و

کوددهی منظم با رعایت فواصل یک کار ضروری است که به رفع نیاز گیاهان به ریزمغذی‌ها

کمک کرده و لازمه رشد مطلوب گیاهان شماست.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

نگهداری سالمند

بعضی از سالمندان مایلند که مستقل و بدون وابستگی به دیگران زندگی کنند.

این تصمیم فرد سالمند و نگهداری سالمند را دچار چالش های جدیدی می نماید.

عوارضی مانند تغییرات جسمانی،‌ روحی ایمنی محیط زیست، مسائل پزشکی، مسائل

اقتصادی و سایر معضلات می تواند این تصمیم « زندگی تنها » را تحت تاثیر قرار دهد.

مناسب سازی محیط خانه جهت نگهداری سالمند

محیط ایمن جرء اولین اولین چیزهایی است که سالمند به آن احتیاج دارد.

مواردی که در نگهداری سالمند باید مورد توجه قرار گیرد. آیا محیط زندگی

اعم از منزل یا آپارتمان به اندازه کافی امن هست که سالمند بتواند به راحتی در آن زندگی کند؟

آیا همسایگان سالمند قابل اطمینان هستند؟

در ادامه نکاتی ارائه می شود که نگهداری سالمند را در محیط منزل را آسانتر می کند:

۱- جهت نگهداری سالمند شیب های شدید و یا پله ها را باید بر اساس توانایی فرد سالمند تغییر دهیم.

۲- جهت نگهداری سالمند هشداردهنده های دود و آتش سوزی را نزدیک اتاق خواب ها

و آشپزخانه و هشدار دهنده منواکسید کربن را باید در هر طبقه نصب کنید.

۳- برای نگهداری سالمند در منزل مسیر های ورود و خروج باید خالی از هر گونه مانع باشد.

۴- برای نگهداری سالمند در منزل دمای آب گرم منزل را بر اساس نیاز فرد سالمند تنظیم کنید.

۵- کپسول آتش نشانی را در دسترس و در محل مشخصی قرار دهید.

در ادامه نگهداری سالمند:

۶- برای نگهداری سالمند پریزهای برق و وسایل برقی را که دچار مشکل هستند باید تعمیر کنید و یا تغییر دهید.

۷-  سیم ها را از زیر فرش و قالیچه خارج کنید تا سبب زمین خوردن سالمند و یا اتصال برق نشود.

۸- برای نگهداری سالمند قفل های درب و پنجره را کنترل نمایید و در صورت نیاز آنها را تغییر دهید.

۹- برای نگهداری سالمند حرارت و برودت درون منزل را با کمک متخصص طوری تنظیم نمایید که سالمند راحت باشد.

۱۰- دستشویی و توالت فرنگی را در صورت لزوم بازسازی نمایید.

۱۱- برای نگهداری سالمند وسائل ارتباطی مانند تلفن و زنگ را در صورت امکان در دسترس فرد قرار دهید.

۱۲- اگر جهت نگهداری سالمند احتیاج به ویلچر است آن را تهیه کنید.

پیشگیری از افتادن و نگهداری سالمند:

برای پیشگیری از افتادن شخص که می تواند آسیب های غیرقابل جبرانی مانند شکستن لگن

خاصره و یا استخوان های دیگر شود نگهداری سالمند باید از هر وسیله ای استفاده کند.

ترس از افتادن باعث کاهش تحرک و یا حتی بی تحرکی در فرد می شود. عدم تحرک خود

می تواند خطر افتادن را افزایش دهد و همچنین منجر به مسائل جدی سلامتی، مانند تشکیل

لخته خونی به خصوص در پاها، کاهش عملکرد کلیه ها، کاهش متابولیسم و بالاخره کاهش

کیفیت حیات شود. تغییرات حاصل از افزایش سن مانند مشکلات بینایی، ضعف عضلانی، درد

و یا التهاب مفاصل می تواند احتمال افتادن را در سالمند افزایش دهد. بیماری هایی مانند آلزایمر،

پارکینسون، دیابت و بیماری های قلبی و عروقی نیز این ریسک را افزایش می دهد.

در ادامه نگهداری سالمند

استفاده از واکر، عصا و یا ویلچر یا هر نگهدارنده بدن شانس افتادن را در سالمند افزایش می دهد

و دلیل آن، عدم استفاده از عضلات و یا کاهش مصرف آنها است.

برخی از داروها مانند آرامش بخش ها، داروهای مسکن و ضد روان پریشی و دارو های روان گردان می تواند

رابطه فرد را با محیط تحت تاثیر قرار دهد و احتمال افتادن در فرد را زیاد کند. داروهای زد

فشار خون نیز به علت کاهش ناگهانی فشار خون باعث ایجاد سرگیجه در زمان ایستادن

می شود و این تغییر ناگهانی فشار خون می تواند

به حالت بی هوشی و یا عدک کنترل بدن منجر شود.

نکات ضروری جهت نگهداری سالمند و پیشگیری از افتادن سالمند

جهت نگهداری سالمند به دقت و با توجه زیاد، خانه و با آپارتمان فرد تحت مراقبت را بازرسی

کنید و تمام تغییرات لازم را جهت کمک به پیشگیری از افتادن وی انجام دهید. در ادامه کارهایی

که باید برای نگهداری سالمند به نکات زیر توجه کنید:

۱- برا هرچه بهتر نگهداری سالمند مطمئن باشید که چراغ در حیطه دسترسی آسان به ترتیبی

جای گرفته باشند که شخص مجبور نباشد در تاریکی به دنبال کلید بگردد.

۲- مطمئن شوید که کف پوش زیر پای سالمند حرکت نمی کند.

۳- اثاثیه را به ترتیبی قرار دهید که شخص از مسیری روشن و غیر مسدود تردد کند.

۴- جهت نگهداری سالمند در منزل سیم های تلویزیون و تلفن را از کف زمین به دیوارها منتقل کنید.

۵- جهت هرچه بهتر نگهداری سالمند در منزل ریل و نرده های قدی را در هردو طرف راه پله ها

نصب کنید و چنانچه راه پله مشروف شده است فرش مربوطه را به زمین بچسبانید.

۶- در صورت امکان از صندلی های الکتریکی برای حرکت بالا و پایین بر روی پله ها استفاده کنید.

۷- هنگام انتخاب اثاثیه مانند میز و صندلی نوع محکم آن را انتخاب کنید.

۸- تختخواب بعضی از سالمندان باید شامل ریل اطراف باشد.

۹- برای هرچه بهتر نگهداری سالمند در آشپزخانه، کفپوش لاستیکی مخصوص جذب رطوبت قرار دهید،

تا مایعات ریخته شده بر کف زمین باعث لغزش و افتادن سالمند نشود.
۱۰- تلفن هایی که شماره درشت دارند و روشن می شوند را در کنار تختخواب سالمند قرار دهید.
۱۱- دمپایی هایی را جهت مصرف سالمند انتخاب کنید که لیز نخورد و باعث افتادن شخص نگردد.
۱۲- در کف حمام و زیر دوش، از لاستیک های مخصوص استفاده کنید که فرد در کف حمام و زیر دوش سر نخورد.
۱۳- توالت فرنگی را با شلنگ مخصوص جهت استفاده سالمند قرار دهید. قرار دادن کاغذ توالت در نزدیکی توالت کمک موثری در تمیز کردن می باشد.
۱۴- در حمام را قفل نکنید و از قفل هایی استفاده کنید که از داخل قابل قفل کردن نباشد.

۱۵- جهت هرچه بهتر نگهداری سالمند از پزشک بخواهید تا تمام دارو های مصرفی را بررسی نماید و

اثرات جانبی آنها مانند خواب آلودگی، سرگیجه، یا غش یا ضعف را جهت اطلاع شما و سالمند تحت مراقبت بیان کند.

۱۶- زمانی که شخص به خارج از منزل می رود، کفش های مخصوص پیاده روی با پاشنه مخصوص بپوشد.

۱۷- در زمانی که هوا مناسب نیست و یا غبار و طوفان وجود دارد، از سالمند بخواهید که در منزل بماند

و در سطوح خیس و یا یخ زده یابان و پیاده رو، پیاده روی ننماید.

۱۸- استفاده از واکر و عصا حتی برای افرادی که نسبتا قادرند راه بروند جنبه احتیاطی داشته و می تواند

از افتادن شخص جلوگیری نماید. جهت هرچه بهتر نگهداری سالمند بهسالمند بیاموزید که در شرایط

خطر افتادن چگونه خود را حفظ نموده و تعادلش را نگه دارد. تمرینات ورزشی مخصوصی جهت حفظ

تعادل وجود دارد می توانید از درمانگر تقاضا کنید تا این نرمش ها و تمرین ها را به سالمند عزیزتان بیاموزد.

۱۹- به فرد سالمند یادآوری کنید تا چنانچه باید از عینک استفاده کند، این کار را فراموش ننماید.

علی رقم انجام مهمترین اقدامات پیشگیری، بازهم ممکن است

شخص دچار سقوط و افتادن و دچار معضلات مربوط شود.

در صورتی که سالمند تحت مراقبت به دلیلی به زمین افتاد

او را بدون حرکت نگه دارید و سعی کنید ماهیت آسیب ها را تعیین نمایید.

معمولا آسیب هایی مانند شکستگی و

صدمات درونی ممکن است سریعا بروز پیدا نکند.

در این صورت از حرکت سالمند صدمه دیده ودداری نمایید و اجازه دهید

که درمانگران و پرسنل اورژانس نسبت به صدمات اظهار نظر کنند.

در صورتی که فکر می کنید شخص دچار شکستگی لگن خاصره و

یا پا و یا ستون فقرات شده است و از درد

شدید و غیر قابل تحمل شکایت دارد

و محل شکستگی دچار تورم و التهاب است

حرکت دادن فرد می تواند منجر به خسارات عدیده شود.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

میزی که به شکل زیبا، با رومیزی تمیز و چند شاخه گل تزئین شود و کاردها، چنگال ها و لوازم  میز غذا دیگر

به طرز صحیحی روی آن چیده شوند، نه فقط اشتهای افرادی را که سر آن میز غذا می خورند،

بر می انگیزد؛ بلکه سبب می شود آنهایی که دور آن میز برای صرف غذا جمع می شوند، حداکثر

سعی خود را برای رعایت آداب غذاخوردن به کار برند.

 میزی که به شکل زیبا، با رومیزی تمیز و چند شاخه گل تزئین شود و کاردها، چنگال ها
و لوازم دیگر به طرز صحیحی روی آن چیده شوند، نه فقط اشتهای افرادی را که سر آن میز غذا می خورند،
بر می انگیزد؛ بلکه سبب می شود آنهایی که دور آن میز برای صرف غذا جمع می شوند، حداکثر سعی خود
را برای رعایت آداب غذاخوردن به کار برند.
چیدمان میز غذاخوری فنی است که بهتر است همه خانم ها آن را بدانند.

برای چیدمان میز غذاخوری، بهتر است تمام وسایلی که برای غذا خوردن هر شخص لازم است روی میز چیده شود.

تعداد و طرز چیدن وسایل غذاخوری برای ناهار و شام بستگی به دو چیز دارد:

یکی نوع غذا و دیگری رسمی یا غیر رسمی بودن مجلس.

بشقاب، کارد، چنگال و قاشقی که برای هر نفر در دو طرف بشقاب قرار می دهید،

باید ۲ تا ۵/۲ سانتی متر از لبه میز فاصله داشته باشد.
کارد را در طرف راست بشقاب، طوری قرار دهید که لبه تیز آن رو به بشقاب واقع شود.
قاشق را در همان طرفی که کارد هست و در سمت راست آن بگذارید. چنگال را باید سمت چپ بشقاب گذاشت.
مواقعی که خوردن غذای مورد نظر احتیاج به کارد نداشته باشد، آن را نباید روی میز گذاشت و در این صورت چنگال را باید به طرف راست بشقاب آورد.
در صورتی که چند نوع کارد و چنگال و قاشق مورد احتیاج باشد، باید آنها را به ترتیب استفاده و
در هر طرف از سمت به طرف بشقاب چید. مثلاً اگر غذای اول سوپ است، باید در سمت راست بشقاب
از خارج به داخل، اول قاشق سوپخوری را قرار داد، بعد از صرف سوپ، آن را با بشقاب سوپخوری برداشت
تا با غذای بعد، کارد و چنگال به کار برده شود. به این ترتیب آخرین غذا یا وسایلی که بلافاصله پهلوی بشقاب
قرار دارد صرف می شود.
اگر احتیاج باشد که یک یا چند لیوان برای هر نفر روی میز گذاشته شود آنها را باید در سمت راست،
بالای کارد قرار داد. چنانچه بلندی لیوان ها با هم فرق داشته باشد، بهتر است آنها را به ترتیب بلندی
از چپ به راست بچینید. در موقعی که آشامیدنی را در لیوان می ریزید، بیش از سه چهارم آن را پر نکیند تا
به آسانی بدون آنکه چیزی روی میز بریزد، بتوانید لیوان را بردارید.
بشقاب کوچک نان یا دسر باید در سمت چپ بشقاب بزرگ و بالای چنگال قرار گیرد و چنانچه به
جز غذاها کره هم روی میز آورده شود، باید از همان بشقاب نان استفاده کرد.
اگر می خواهید برای هر کس کارد کوچکی برای مالیدن کره به نان، جزء وسایل روی میز بگذارید،
آن را روی بشقاب نان و کره و در کنار آن عمود یا موازی با کارد یا چنگال آن شخص بگذارید.
در هر حال دسته کارد را باید به طرفی قرار دهید که برداشتن آن با دست به آسانی انجام پذیرد.
بشقاب مخصوص سالاد را داخل بشقاب اصلی قرار دهید و
دستمال سفره نیز در سمت چپ قرار می گیرد.

زیبایی تزئین وسط میز غذاخوری بستگی به سلیقه شما و سایر وسایل و لوازم موجود دارد.
در هر حال هیچ یک از تزئینات وسط میز نباید به اندازه ای بلند باشد که افراد دور میز نتوانند یکدیگر را ببینند.
برای میزهای رسمی از شمع های سفید و میزهای غیر رسمی از شمع هایی با رنگ های شاد استفاد کنید.
اگر از شمعدان و یا شمع سر میز غذاخوری استفاده می کنید، شمع ها باید در فاصله ای بالاتر از گل ها بسوزند
تا گلبرگ های گل را نسوزانند. فضایی که این وسایل در وسط میز اشغال می کنند، نباید بیشتر از یک دوم
سطح وسط میز باشد؛ زیرا شما برای چیدن ظروف و میهمان شما به فضایی برای قرار دادن دستها،
در وسط میز به فضایی کافی احتیاج دارد.

  • زهرا نقی پور