کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

خدمت

هدف خدمات آنلاین و با کیفیت می باشذ

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تزریق آمپول» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

آیا تا به حال یک زخم باز را دیده‌اید؟ زخم باز یک جراحت در سطح پوست است

که باعث نمایان شدن قسمت‌های زیر پوست شده و معمولا موجب خونریزی خارجی می‌شود.

این نوع زخم‌ها در هر وسعتی به سرعت عفونی شده و میکروب‌ها می‌توانند سریع به لایه‌های

عمقی‌تر پوست گسترش یافته و وارد گره‌های لنفاوی شده و از این مسیر تا سراسر بدن گسترش یابند.

بنابراین روی تمام زخم‌ها باید به درستی تمیز و پوشیده شود و پوشش آن نیز ثابت گردد.

پوشاندن صحیح زخم به کنترل خونریزی، جلوگیری از آلودگی و جذب خون و

ترشحات زخم کمک می‌کند و موجب التیام سریع زخم می‌شود.

آیا می‌دانید زخم‌های باز انواع مختلفی دارند و تشخیص نوع آن‌ها در

ارائه کمک‌های اولیه مناسب بسیار موثر است؟

انواع زخم باز

خراشیدگی یا ساییدگی: این زخم در اثر ساییده شدن لایه فوقانی

پوست ایجاد می‌شود. به دلیل آن‌که بیشتر اعصاب این لایه آسیب می‌بینند،

زخم دردناک، ولی خونریزی قابل توجه نیست. خراشیدگی اگر وسیع باشد

یا ذرات خاک یا اجسام خارجی در آن فرورفته باشد، می‌تواند جدی و خطرناک باشد.

اقدامات: چنانچه جسم خارجی به طور سطحی در پوست فرورفته است، آن را به آرامی با

آب و صابون بشویید و زخم را با بتادین، ضدعفونی و پانسمان کنید.

 

بریدگی: زخمی است که لبه‌های صاف داشته و شبیه بریدگی جراحی یا بریدگی با

لبه کاغذ است. این زخم، سوزش زیادی داشته و شدت خونریزی در این نوع زخم،

بسته به عمق بریدگی، محل و اندازه زخم متفاوت است.

 

پاره‌شدگی: زخمی است عمیق که دارای لبه‌های ناصاف بوده و در اثر اجسام تیزی مانند
شیشه ایجاد می‌شود. در این جراحت، بافت‌های زیرین پوست آسیب دیده و
احتمال خونریزی شدید زیاد است.
اقدامات: در بریدگی و پاره‌شدگی اولویت با کنترل خونریزی به وسیله فشار مستقیم است.

لبه‌های زخم را به هم نزدیک کنید. عضو را بی‌حرکت و کمی بالاتر از سطح قلب قرار داده

تا از درد و خونریزی آن کاسته شود. چنانچه جسم خارجی در زخم باقی مانده آن را خارج نکنید.

زخم را ضدعفونی و پانسمان کنید و مصدوم را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی برسانید.

برای آن‌که خود را از بیماری‌های احتمالی دور کنید، در هنگام تماس با خون، از
دستکش معاینه یا یک کیسه پلاستیک استفاده کنید

کنده‌شدگی: زخمی است که قسمتی از پوست یا عضله از بدن جدا یا آویخته شود.

اقدامات: سطح زخم را تمیز و جلوی خونریزی را بگیرید. اگر قسمتی از پوست یا عضله آویزان

شده آن را در محل اولیه خود قرار دهید و روی آن را ببندید و بلافاصله مصدوم را به مرکز درمانی برسانید.

سوراخ‌شدگی: زخمی عمیق که در اثر وارد شدن یک جسم نوک تیز ایجاد می‌شود.

این جراحت همیشه باعث خونریزی شدید نمی‌شود، ولی در سوراخ‌شدگی‌های شکم و

قفسه سینه ،احتمال خونریزی‌های شدید و مرگ زیاد است.

اقدامات: ابتدا اجازه دهید چند لحظه‌ای خونریزی جریان یابد تا میکروب‌های داخل زخم

به همراه خون خارج شوند. محل زخم را ضدعفونی کنید و در صورتی که جسم خارجی

در آن فرورفته است، آن را خارج نکنید، چرا که با خروج جسم بر شدت خونریزی افزوده می‌شود.

بنابراین جسم را با پانسمان ثابت کنید و مصدوم را به بیمارستان منتقل کنید.

توصیه‌هایی درباره پانسمان زخم

– بتادین با نام (پوویدون آیوداین)‌ یک محلول میکروب‌کش قوی بوده و می‌تواند

تمام انواع باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها را نابود سازد.

نکته بسیار مهم آن که این محلول تا زمانی که روی پوست خشک نشود، هیچ اثری ندارد.

 

– از نفوذ بتادین به داخل زخم باز خودداری کنید، چراکه به دلیل داشتن املاح ید

ممکن است موجب حساسیت در افراد شود.

 

– برای پوشاندن زخم از پنبه استفاده نکنید، چراکه اغلب پنبه‌ها غیراستریل هستند.

 

– بدون نظر پزشک از پماد آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید، چراکه پماد جلوی خون‌گیری

بافت اطراف زخم را گرفته و ترمیم را به تعویق می‌اندازد.

 

– در صوتی که زخم عمیق، خونریزی شدید و دو لبه زخم به‌هم نمی‌رسند،

برای بخیه زدن به بیمارستان مراجعه کنید.

 

– تعویض پانسمان را هر روز و اگر مرطوب یا کثیف شد، زودتر انجام دهید.

 

– از کندن دلمه زخم اجتناب کنید، چراکه ترمیم را مختل می‌کند و خطر عفونت را افزایش می‌دهد.

 

– اگر محلول ضدعفونی‌کننده در دسترس نبود، برای تمیزکردن زخم از آب و صابون استفاده کنید.

بیشتر بخوانیم
عوض کردن پانسمان
تزریق در عضلات
  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

 مبتلایان به دیابت که انسولین تزریق می‌کنند، باید مراقب افت

قندخونشان باشند و در تزریق انسولین دقت داشته باشند،

بخصوص بیماران دیابتی که عارضه چشمی دارند.

بیماران دیابتی نوع یک، مبتلایان به دیابت نوع دو که به‌علت این بیماری

دچار نارسایی کلیه شده‌اند و کلیه‌هایشان آسیب جدی دیده، خانم‌های

باردار مبتلا به دیابت نوع دو که بیماری‌شان قبلا با مصرف قرص کنترل می‌شده،

دیابتی‌های نوع دو که سال‌ها قرص قند‌ مصرف کرده‌اند و پس از مدتی بدنشان

به قرص مقاوم می‌شود و بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که قرص مصرف می‌کنند

و لازم است جراحی برایشان انجام شود یا در بیمارستان بستری شوند،

باید تحت‌درمان با انسولین قرار بگیرند.

شروع انسولین، قاعده و قانونی دارد. افراد مبتلا به دیابت نوع یک که قرار است

انسولین را شروع کنند تا آنجا که امکان دارد باید در بیمارستان بستری شوند،

چون علایم خیلی شدیدی ممکن است در آنها بروز کند، اما اگر بیمار دچار دیابت

نوع دو باشد و قبلا قرص مصرف می‌کرده، اوضاع متفاوت است؛ یعنی بستری شدن

یا نشدن او به میزان فرهنگ، تحصیلات و آگاهی‌های وی بستگی دارد.

اگر براحتی بتوان به بیمار، تزریق انسولین را آموزش داد و وی بتواند قندخونش را

در ساعت‌هایی از روز کنترل کند، به اطلاع پزشک برساند و پزشک هم در دسترس باشد

و بیمار را برای کم و زیاد کردن دوز انسولین راهنمایی‌ کند، نیازی به بستری شدن

در بیمارستان وجود ندارد. در غیر این صورت، بهتر است برای شروع دریافت انسولین

در بیمارستان بستری شود و تحت‌نظر باشد.

تعیین دوز انسولین با توجه به تحرک و وزن

هم‌اکنون دو نوع انسولین وجود دارد؛ انسولین‌های رگولار که خطر افت قندخون با

مصرف آنها زیاد است و انسولین‌های مشابه که به صورت قلم یا به‌اصطلاح بیماران،

به شکل خودکار هستند و درجه مخصوصی برای تنظیم دارد.

مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است در اثر تزریق انسولین ایجاد شود،
افت قندخون است که در صورت مصرف بیش از اندازه بروز می‌کند

از مزایای این نوع انسولین، کمتر بودن احتمال افت قندخون بعد از تزریق است

که میزان آن بر اساس وزن بیمار تعیین می‌شود.

نیاز به انسولین، به تغذیه و میزان فعالیت بدنی و وزن بیمار بستگی دارد.

اگر وزن بیمار متناسب باشد، تغذیه سالمی داشته باشد و ورزش کند، ممکن است

با دوز کمتری قندخونش تنظیم شود، ولی اگر دچار اضافه‌وزن و بی‌تحرکی باشد

و رژیم‌غذایی‌اش هم سالم نباشد، میزان نیازش به انسولین بالاتر خواهد بود.

البته در حالت‌هایی مثل ابتلا به بیماری‌های تب‌دار، عفونی و با هر استرسی که

به بدن وارد شود، امکان دارد مقاومت به اثر انسولین به وجود بیاید و نیاز به انسولین بالا برود.

انسولین عارضه ندارد

انسولین هیچ اثر منفی‌ روی کبد، کلیه و دیگر ارگان‌های حیاتی بدن ندارد.

مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است در اثر مصرف آن ایجاد شود، افت قندخون است

که در صورت مصرف بیش از اندازه بروز می‌کند. از طرفی، چون بدن را از نظر

متابولیکی تنظیم می‌کند، ممکن است قدری باعث افزایش وزن شود.

آموزش به بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند، بسیار مهم است و این آموزش‌ها

در کلاس‌‌های دیابت که در بیشتر مراکز درمانی وجود دارد، به آنها داده می‌شود.

یک فرد دیابتی که انسولین تزریق می‌کند، باید بتواند میزان دریافت کربوهیدرات

روزانه را محاسبه و براساس آن دوز انسولینش را تنظیم کند.

فرض کنید بیماری به مهمانی جشن‌تولد دعوت می‌شود، ظهر انسولین تزریق کرده

و عصر قرار است با کیک و قهوه پذیرایی شود. او باید بتواند بر مبنای آموزشی که دیده،

حدس بزند مقدار قهوه و کیکی که قرار است بخورد چند گرم قند دارد و بر اساس آن

چقدر باید انسولین تزریق کند و این کار را قبل از صرف این خوراکی‌ها انجام دهد.

علاوه بر این باید بداند روزی که فعالیت بدنی‌اش زیاد است و مثلا برای خرید، ساعت‌ها

بیرون از منزل بوده، چقدر باید کمتر انسولین بزند و روزی که در خانه و بی‌تحرک بوده، ‌چقدر.

 

زمان و مکان تزریق انسولین

انسولین‌های رگولار را باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه قبل از صرف غذا تزریق کرد و

انسولین‌های مشابه انسولین و قلمی، همزمان با شروع غذا باید استفاده شوند.

بهتر است در هر وعده، انسولین در قسمت خاصی از بدن تزریق شود، مثلا اگر

بیمار صبح، روی بازوی راست تزریق می‌کند و شب روی بازوی چپ، تا مدتی همین روند

را ادامه دهد و بعد از سه تا شش ماه محل آن را عوض کند، چون میزان جذب از

هر طرف بدن فرق می‌کند و اگر این قاعده رعایت نشود، امکان دارد نوسانات قندخون را در پی داشته باشد.

 

از طرفی انسولین به مرور باعث از بین بردن بافت چربی و سفت شدن محل تزریق می‌شود،

بنابراین بهتر است هر چند ماه، محل تزریق را تغییر داد.

بیماران دیابتی حتما باید پس از تزریق انسولین، غذا بخورند و آن را مثلا به
یک ساعت بعد موکول نکنند، چون باعث افت قندخون می‌شود و خطرناک خواهد بود
از انسولین درست مراقبت کنیم

نگهداری انسولین بسیار مهم است. انسولین‌های رگولار تا زمانی که مصرف نشده ‌است

حتما باید در یخچال نگه ‌داشته شود، ولی بعد از شروع استفاده، در دمای محیط تا

یک ماه قابل استفاده‌ است و نیازی به یخچال ندارد. البته اگر آنها را در یخچال قرار دهید،

مشکلی پیش نمی‌آید. انسولین‌های قلمی را هم تا زمانی که مصرف نشده‌ است،

حتما باید در یخچال گذاشت و بعد از استفاده تا وقتی تمام شود که معمولا یک هفته

تا ده روز طول می‌کشد، می‌توان در دمای محیط قرار داد.

اگر قلم انسولین را که از آن استفاده شده، در معرض نور آفتاب قرار نگرفته و

در دمای محیط نگهداری شده باشد، تا یک ماه می‌توان مورد استفاده قرار داد،

ولی اگر هنوز مصرف نشده و قرار است حمل شود، باید در کیف حاوی یخ نگهداری شود.

توصیه‌هایی برای دیابتی‌های انسولینی

دکتر ضیایی به مبتلایان به دیابت که انسولین تزریق می‌کنند، توصیه می‌کند که

مراقب افت قندخونشان باشند و در تزریق انسولین دقت داشته باشند،

بخصوص بیماران دیابتی که عارضه چشمی دارند.

این فوق‌تخصص غدد تاکید می‌کند: این بیماران حتما باید پس از تزریق،

غذا بخورند و آن را مثلا به یک ساعت بعد موکول نکنند،

چون باعث افت قندخون می‌شود و خطرناک خواهد بود.

گاهی زندگی بیماران دیابتی نظم چندانی ندارد، مثلا بیمار قرار است

با هر وعده غذایی انسولین تزریق کند، ولی آنقدر دیر از خواب بیدار می‌شود

که ظهر و هنگام صرف وعده ناهار است. در این صورت نباید وعده صبح و ظهر را

یکجا تزریق کند، بلکه باید قندخونش را اندازه بگیرد و اگر در حد قابل قبول بود،

فقط دوز ظهر را تزریق کند.

آیا روزی می‌آید که نیاز به انسولین نباشد؟

احتمالش صفر نیست که روزی نیاز به انسولین برای بیمار دیابتی مرتفع شود،

ولی احتمال آن بسیار کم است، بویژه برای بیماران مبتلا به دیابت نوع یک ممکن نیست،

چون انسولین برای ادامه حیات آنها ضروری است.

اوضاع در مورد بیمار دچار دیابت نوع دو متفاوت است؛ بیمار دیابتی که انسولین تزریق می‌کند،

حتما ۱۰ تا ۱۲ سال قرص مصرف کرده و بسیار بعید است روزی مجبور به مصرف انسولین نباشد،

ولی اگر بیمار دیابتی فقط قرص می‌خورد، ممکن است با ورزش و رژیم پس از مدتی

دیگر نیاز به قرص نداشته باشد.

روش تزریق انسولین

انسولین کدر و شیری رنگ را باید قبل از مصرف با برگرداندن آرام ویال و

غلطاندن آن بین دو دست کاملا مخلوط کنید.

بیمار باید یاد بگیرد که چگونه انسولین را با مقدار صحیح درون سرنگ بکشد و

همچنین ضمن استفاده از سرنگ، شرایط استریل را رعایت نماید که هنگام گذاشتن

سرپوش سوزن نکات ایمنی را رعایت کند و سرنگ های استفاده شده را

در یک ظرف پلاستیکی محکم بیندازد.

وسایلی که باید برای استفاده در منزل تهیه نمایید، شامل انسولین نسخه شده،

پنبه و سرنگ های مورد تأیید همراه با سوزن می باشد.

استفاده از الکل برای تمیز کردن پوست نیز توصیه می شود.

با یک دست محل تزریق را بکشید و ناحیه وسیعی را با

انگشتان بگیرید تا محل تزریق ثابت شود.

با دست دیگر سرنگ را مانند مداد بگیرید و سوزن را به طور عمودی وارد

پوست کنید و پیستون را تا آخر فشار دهید.

اگر قرار است دو نوع انسولین را در یک سرنگ مخلوط کنید، ابتدا باید انسولین

کریستال (بی رنگ و شفاف) را بکشید.

  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

تزریق انسولین  و روش های آن

محل تزریق انسولین:

 تزریق انسولین به صورت زیر جلدی (زیر پوستی) در محلی که میزان مناسبی

از چربی زیر پوست وجود دارد و اغلب بدون هیچ گونه درد و یا

سوزشی انجام می شود. سرعت جذب انسولین، به محل تزریق

چبستگی دارد. محلهای تزریق انسولین به ترتیب سرعت جذب عبارتند از:

۱- اطراف ناف (محدوده ۵ سانتی متری)
۲- پشت بازو
۳- جلوی ران
۴- روی باسن
 

 

نکات مهم در نحوه تزریق انسولین:
محل تزریق را به صورت گردشی عوض نمایید. از تزریق انسولین در یک ناحیه ثابت
که موجب ایجاد توده های چربی در زیر پوست و مانع از جذب به موقع انسولین می گردد،
خودداری کنید.
سرنگ انسولین
 استفاده از سرنگ ارزان ترین و در دسترس ترین راه است و برای آن دسته از افرادی که
ترکیبی از دو نوع انسولین را تزریق می کنند، مناسب است.
قلم انسولین
 استفاده از این وسیله برای تزریقات متعدد انسولین راحت تر است.
هر قلم انسولین از نظر ظاهری شبیه ماژیکهای وایت برد می باشد و شامل اجزای زیر است.

۱- بدنه قلم
۲- یک سوزن قابل تعویض 
۳- شیشه مخصوص انسولین حاوی ۴ سی سی انسولین
تنظیم مقدار انسولین تزریقی در قلم ها به سادگی و از طریق یک پیچدر انتهای
آن انجام می شود که نسبت به سرنگهای معمولی بسیار دقیق تر است.

انواع قلم انسولین

۱- یکبار مصرف بعد از اتمام انسولین باید قلم را دور انداخت.
۲- قابل تعویض که می توان از شیشه جایگزین استفاده کرد.
نوع انسولین مصرفی برای استفاده در قلم های انسولین هم از انواع ساده و هم مخلوط می باشند
که شیشه انسولین در این قلم ها حاوی هر دو نوع انسولین کوتاه و بلند اثر می باشد.

 

معرفی قلم NovaMix 30 FlexPen

نام تجاری قلم : NovaMix 30 FlexPen 
دسته دارویی: ضد دیابت ،انسولین های آنالوگ 
اشکال دارویی: سوسپانسیون تزریقی در قلم های از پیش پر شده  
موارد مصرف: درمان  بیماری دیابت ملیتوس (کلیک کنید)
عوارض جانبی: عوارض جانبی مشاهده شده عمدتا نادر یا خیلی نادر هستند و به دلیل اثر فارماکولو‍یکی انسولین بروز می کند.
مشابه دیگر محصولات انسولین ، افت قند خون عمده ترین عارضه جانبی است . واکنش های آنافیلاکتیک، نوروپاتی
محیطی، رتینوپاتی دیابتیک و لیپودیستروفی نیز در موارد نادری گزارش شده اند .  
مقدار مصرف : دوزا‍ با توجه به نیاز هر بیمار متفاوت است . انسولین مورد نیاز هر فرد برای مونوتراپی
معمولا بین ۰.۵ تا ۱.۰ واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز می باشد .
دوز شروع موومیکس ۳۰ هنگام درمان ترکیبی با مت فورمین ۰.۲ واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است .  
احتیاطات خاص: در دمای بین ۲-۸ درجه سانتی گراد ( در یخچال) نگهداری و قلم در حال استفاده می تواند
در دمای محیط ( زیر ۳۰ درجه سانتی گراد ) به مدت ۴ هفته نگهداری شود .
برای محافظت در برابر نور ، زمانی که از قلم استفاده نمی شود باید درپوش آن گذاشته شود.
بیماریهای همزمان به خصوص عفونت ها، نیاز فرد به انسولین را افزایش می دهند .
تنظیم دوز برای بیماران با فعالیت فیزیکی بالا یا بیمارانی که رژیم غذایی آنها تغییر کرده  لازم است . 
شیوه تجویز: تزریق زیر جلدی. زمان تزریق از نیم ساعت قبل از غذا تا ۲۰ دقیقه بعد از غذا متغیر است .
تزریق کننده سریع (jet injector) : دوز مورد نیاز را با فشار و بدون نیاز به سوزن، به زیر پوست اسپری می کند.
این روش برای آن دسته از افرادی که به سوزن حساسیت دارند، مناسب می باشد.
این دستگاه ها -به علت قیمت بالایی که دارند- اغلب در بازار در دسترس نیستند.

پمپ انسولین
عملکرد پمپ انسولین بیش از دیگر روش ها شبیه ساز عمل لوزالمعده بوده و برای برخی از
دیابتی های نوع ۱ مناسب است. انسولین داخل دستگاه از مسیر لوله و توسط سوزن باریکی
که در زیر پوست شکم قرار دارد به میزان مشخص مورد نیاز بدن و به صورت مدوام و آهسته
به زیر پوست تزریق می کند.

میزان انسولین تزریقی پمپ در طول روز، بر حسب نیاز مصرف کننده، قابل تنظیم و تغییر می باشد.
هر پمپ دارای برنامه ای است که به طور خودکار غلظت متناسبی از انسولین را
در طول ۲۴ ساعت به زیر پوست تزریق می کند.
 زمان و مقدار انسولین مورد نیاز برای وعده های غذایی نیز توسط فرد دیابتی تنظیم می شود.
پمپ های جدید به راحتی می توانند بر اساس مقدار قند فعلی و مقدار کربوهیدرات غذا و
حتی مدت زمانی که از تزریق قبلی گذشته است،

مقدار انسولین مورد نیاز برای تزریق در وعده کنونی غذا را محاسبه کنند.

 همچنین این پمپ ها دارای زنگ خطر نیز می باشند و به عنوان مثال در صورت

فراموش کردن تزریق انسولین و یا قطع جریان انسولین به فرد دیابتی هشدار می دهند.

 مهمترین مانع در استفاده از پمپ های انسولین قیمت بسیار زیادآنهاست.

زمان تزریق انسولین

 به نوع و مدت اثر آن در بدن بستگی دارد. به عنوان مثال، انسولین های سریع الاثر در ست

قبل از مصرف غذا تزرق می شود در حالی که برای انسولین های طولانی اثر، به علت دوام

تقریبا ۲۴ ساعته شان، یکبار تزریق در طول روز کافی است. 
تذکر:
– انسولین را ۲۰-۳۰ دقیقه بعد از صرف غذا تزریق کنید.
– ۳۰ دقیقه قبل از تزریق انسولین را از یخچال خارج کنید.

نکات مهم در تزریق انسولین

۱- ویال های انسولین که باز شده است را می توان به مدت حداکثر ۲۸ روز در جای خشک و خنک

در دمای اتاق نگهداری کرد.
۲- ویال انسولین باز نشده را حتما در دمای ۸-۲ سانتیگراد، داخل یخچال نگهداری کنید.
۳- قبل از هر چیز، حتما از پزشک معالج خود بخواهید که روش صحیح تزریق را به شما آموزش دهد.
۴- در تزریق بیش از یکبار در روز، محل تزریق در چند عضو باشد.
۵- اگر محتوی شیشه تغییر شکل دهد و یا گلوله شود و یا رسوباتی از خوش ایجاد کند که با

تکان دادن شیشه دیده می شوند، چنین دارویی باید فورا دور ریخته شود.
۶- هرگز ویال انسولین ر در فریزر قرار ندهید.
۷- ویال انسولین را در معرض حرارت و نور خورشید قرار ندهید.
۸- نوع انسولین و تاریخ انقضا ویال را قبل از مصرف کنترل کنید.
۹- اگر انسولینتان به نظر سالم می رسد ولی قند خون شما را پایین نمی آورد،

آن را دور انداخته و ویال تازه تری را جایگزین آن کنید.
۱۰- چنانچه از انسولین NPH استفاده می کنید، به هیچ وجه آن را محکم تکان ندهید،

زیرا ساختار انسولین و تاثیرات آن از بین می رود.
۱۱- اگر در ویال انسولین رگولار خود توده های کریستالی و یا کدورتی مشاهده کردید

از مصرف آن خودداری کنید.


مراحل تزریق انسولین
۱- شستن دستها قبل از هر مرحله تزریق
۲- در مصرف انسولین NPH شیشه را به آرامی بین دو کف دست بغلطانید.
۳- سر پلاستیکی شیشه انسولین را با پنبه الکی تمیز کنید.
۴- به میزان انسولین مورد نیاز هوا وارد شیشه کنید.
۵- شیشه را برگردانده و میزان انسولین لازم را وارد سرنگ کنید.
۶- در تزریق دو نوع انسولین ابتدا کریستال، سپس NPH را داخل سرنگ کنید و ۱۵-۵ دقیقه بعد تزریق کنید.
۷- حباب اضافی سرنگ را پس از کشیدن دارو و با زدن چند ضربه به بدنه سرنگ و فشار به پیستون خارج کنید.
۸- زاویه تزریق در افراد چاق و لاغر با هم متفاوت است. در افراد چاق در ناحیه قدامی رانها و بازوها، ابتدا
باید پوست کشیده شده و با زاویه ۹۰ درجه سر سوزن را وارد کرد. اما در افراد لاغر در بازوها ۴۵ درجه است.
۹- اگر بعد از تزریق محل دردناک شده و یا مایع از آن خارج می شودمحل تزریق را به مدت چند ثانیه فشار دهید.
اگر تزریق انسولین را فراموش کردم چه کنم؟

اگر مدتی از ابتلا شما به دیابت می گذرد وتجربه ی نسبتا کافی در کنترل دیابت خود کسب کرده اید ،

می توانیداز پیشنهادات زیر استفاده کنید.

به هر حال توجه داشته باشید که اگر مختصری نیزبه این پیشنهادات شک دارید ،حتما با پزشک دیابت خود تماس بگیرید

۱ – فراموش کردن تزریق انسولین رگولارقبل از غذا: 

  چنانچه از روش تزریقات مکرر انسولین رگولار (بدون تزریق انسولین پایه ی NPHدر طول روز)استفاده می کنید

وتزریق انسولین قبل از غذا را فراموش کردید به روش زیر عمل کنید:

اگر بلافاصله بعد از صرف غذا به یاد آوردید که انسولین تزریق نکرده اید ،میتوانید مقدار معمول

انسولین رگولار (یا ۱تا ۲ واحد کمتر)را سریعا تزریق کنید .

اگر یک تادو ساعت بعد به یاد آوردید بهتر است نصف انسولین رگولار معمول را تزریق کنید

(چنانجه انسولین همولوگ در اختیار دارید بهتر است از آن استفاده کنید).واگر ۲ ساعت بعد از

صرف غذا به یاد آوردید،با اندازه گیی قند خون ، درصورت نیاز مقدار انسولین وعده ی غذایی بعد را افزایش دهید.

۲ – فراموش کردن انسولین NPHقبل از خواب(در روش تزریقات مکرر):

 اگر قبل از ساعت ۲ بامداد از خواب بیدار شدید انسولین NPH معمول خود را ۲۵ تا ۳۵ درصد

کاهش داده وتزریق کنید(یا به ازای هر ساعت دیر شدن زمان معمول تزریق انسولین،۱تا۲واحداز مقدار انسولین NPHکم کنید).

اگر کمتر از ۵ساعت به زمان تزریق انسولین صبح باقی مانده ،با اندازه گیری قند خون خود از انسولین رگولار

(معمولا به اندازه نصف مقدار انسولین NPHقبل از خواب)استقاده کنید .

به هر حال هیچ وقت به ازای هر ۱۰ کیلوگرم وزن بدنتان بیشتر از ۱ واحد تزریق نکنید.

اگر با علائم کمبود انسولین(قند خون بالا ،تهوع ووجود کتون در ادرار)از خواب بیدار شدید ،

فوری به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ۰.۱ واحد از نسولین رگولار

(یا ترجیحا از انسولین لیسپرو در صورت در دسترس بودن)

تزریق کرده وقند خونتان را مجددا۲تا ۳ ساعت بعداندازه گیری کنید.

اگر قند خونتان پایین نیامده بود،می توانید دوباره از انسولین رگولار(۰.۱ واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)ا

ستفاده کنید.اگر باز هم احساس ناخوشی داشتید ویا دچار استفراغ شدید ،فورا به بیمارستان مراجعه کنید.

۳ – فراموش کردن تزریق انسولین در روش دوبارتزریق:

اگر بلافاصله بعد از صرف غذا به یاد آوردید که انسولین صبح را تزریق نکرده اید

مقدار معمول انسولین رگولار وNPHخود(یا ۱تا۲ واحد کمتر از انسولین رگولار)را فورا تزریق کنید.

اگر بعد از ۱تا۲ ساعت به یاد آوردید ،بهتر است از هر دو انسولین کمی بکاهید

(انسولین رگولار را به نصف مقدار معمول وانسولین NPHرا ۲۵ درصد کاهش دهید)وبلاخره اگر دیرتر به

یاد آوردید با اندازه گیری قند خون ،در قبل از ناهار فقط از انسولین رگولار استفاده کنید.

اگر تزریق انسولین قبل از شام را فراموش کردید وقبل از رفتن به بستر به یاد آوردید می توانید

کمی بیشتر از نصف انسولین NPHمعمول خود استفاده کنید(با کنترل قند خون).انسولین رگولار را نیز با کاهش کمی

از مقدار معمول قبل از وعده ی غذایی پیش از خواب تزریق کنید.

به هر حال در چنین شرایطی دقت کنید که با کنترل دقیق ومکرر قند خون از ایجاد هیپوگلیسمی شبانه پیشگیری کنید.

 


  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

تزریقات عضلانی بدون درد

سرپائی و بستری در بخش های بیمارستان بوده و پرستاران به واسطه

خصوصیت حرفه ای خود مسئول انجام تزریقات عضلانی بیماران هستند.

از طرفی وارد شدن سوزن به بدن هرچند که ضروری باشد و تمام جوانب

کار در نظر گرفته شود، تجربه ای ناخوشایند در بیماران ایجاد کرده و این

تجربه ناخوشایند منجر به عوارض و اقدامات دیگری از طرف بیمار می شود

که ممکن است به نفع بیمار و درمان بیماری وی نباشد. آمار بالای تزریقات

عضلانی در جهان بخصوص در بیماران سرپائی و پاراکلینیکی، لزوم بررسی

و اجرایروش های تزریق عضلانی بدون درد را ثابت می کند. لذا با ارئه این

مطلب در “هومینو “سعی داریم تا با انجام چند تکنیک ساده شما پرستاران

عزیز را با تکنیک انجام تزریقات عضلانی بدون درد آشنا نمائیم.با اجرای این

تکنیک می توانید تجربه تزریق عضلانی بدون درد را در بیمار ایجاد کنید.

مراحل اجرای این تکنیک به شرح زیر است:

  1. شستشوی مناسب دست:

دست های خود را از آلودگی ها پاک کنید تا هنگام تزریق عضلانی، آلودگی وارد بدن بیمار نشود. به این

منظور دست را با آب گرم و محلول شستشوی مناسب شسته تا ضمن اطمینان از پاکی آنها، دستتان

در تماس با بیمار سرد نباشد تا ایجاد تحریک و انقباض نکند. سپس دست ها را کاملاً خشک کنید.

  1. دارو (آمپول) را سه بار کنترل کنید:

الف- دستور پزشک و کارتکس

ب- هنگام برداشتن دارو از قفسه دارو ها و آماده کردن آن

ج- هنگام تزریق به بیمار

  1. انتخاب حلال مناسب:

برخی از داروها از قبل از تزریق نیاز به حل شدن با حلال مناسب دارند. در حال حاضر در اکثر مراکز درمانی

و بیمارستان های کشور، از آب مقطر به عنوان حلال ویال های پودری استفاده می گردد. تزریق آب مقطر،

خود باعث ایجاد درد می شود. پس بهتر است بجای آن از سرم نرمال سالین استفاده کنید.

  1. حل کردن مناسب دارو:

دارو (ویال های پودری) را با آسپیره و پوش کردن داخل ویال حل کنید تا کف و حباب

ایجاد نکند و سعی کنید هواگیری سرنگ را نیز داخل ویال انجام دهید تا از هدر رفتن

و پاشیده شده دارو به اطراف پیشگیری شود. اجازه دهید تا مقدار کمی هوا (سه

دهم تا پنج دهم سی سی) در انتهای سرنگ باقی بماند. از این حجم هوا برای

تخلیه کامل دارو از فضای محل اتصال سرنگ به سرسوزن استفاده کنید.

  1. تعویض سر سوزن:

بعد از کشیدن دارو به داخل سرنگ و قبل از تزریق، سرسوزن را تعویض نمایید.

زیرا سر سوزن قبلی بعلتتماس با لبه ها کُند شده و جدار بیرونی آن به دارو آغشته

است. در غیر اینصورت درد بیشتری را به بیمار تحمیل خواهید کرد.

  1. توضیح مناسب به بیمار:

مانند هر اقدام و مراقبت پرستاری دیگر، قبل از شروع تزریق در مورد دارو، روش تجویز و تکنیک مورد نظر به

بیمار توضیح دهید و سعی کنید با اطمینان خاطر دادن به بیمار همکاری وی را در اجرای این تکنیک جلب نمائید.

  1. انتخاب عضله مناسب:

با اینکه می دانیم عضله باتکس افراد متوسط تا ۵ سی سی و عضله دلتوئید تا ۲ سی سی گنجایش دارد،

ولی در کودکان، افراد لاغر و با جثه ظریف به نسبت باید از این حجم کم کرد.

  1. وارد کردن مناسب سوزن:

نرم، سریع و پیوسته، با زاویه ۷۲ تا ۹۰ درجه وارد عضله شوید.

  1. سرعت تزریق آهسته:

هر یک سی سی دارو را در عرض ده ثانیه تزریق کنید.

  1. ثابت نگه داشتن سرسوزن در بدن بیمار

بعد از ورود انتهای سرسوزن را با دو انگشت اشاره و شست ثابت نگه دارید. حرکت سوزن درون عضله

خالی از درد نیست.

  1. قفل هوا Air luck

در تزریق عضلانی و در انتهای تزریق، سه دهم تا پنج دهم سی سی هوای باقیمانده را نیز پوش کنید.

این کار باعث رسیدن کل دارو به بدن شده از ماندن دارو در سرسوزن جلوگیری می کند و فضای

بیشتری برای جذب بهتر در اختیار دارو قرار می دهد.

  1. استفاده از تکنیک Z line

با کشیدن پوست حدوداً دو و نیم سانتی متر و سپس تزریق و بعد رها کردن پوست، مجرای ایجاد شده

در لایه های پوست در یک امتداد قرار نخواهد گرفت و این کار باعث می شود تا دارو از بدن خارج نشود و کل حجم دستوری به بیمار برسد.

  1. ضدعفونی مناسب پوست:

حتما می دانید که ورود الکل به لایه های زیرین پوست ایجاد درد می کند. بنابراین بگذارید تا الکلی

که قبل از تزریق جهت ضدعفونی کردن پوست استفاده شده، خوب خشک شود.

  1. استراحت و آرامش کافی:

بعد از تزریق از بیمار بخواهید بلافاصله از روی تخت بلند نشود و اجازه دهد تا عضله از حالت استرس

و اسپاسم خارج شده و بعد بلند شود. (حدود یک الی دو دقیقه)

  1. کمپرس گرم:

استفاده از کمپرس گرم، به افزایش خون رسانی در محل کمک کرده و باعث جذب بهتر و سریعتر دارو می شود.

  1. ماساژ ملایم:

یک گاز یا پنبه خشک روی محل تزریق عضلانی گذاشته و به آرامی ماساژ دهید.

  1. شستشوی مجدد دست ها:

 بعد از هر تماس و مراقبت از بیمار، شستشوی دست ها از انتقال آلودگی و بیماری احتمالی، جلوگیری می کند.


  • زهرا نقی پور