صحیح ترین نوع رفتار با کودک

کودکان شیرخوار هر کودک شیرخواری حسب تفاوتهای فردی در برخورد با مادر برای ارضای

نیازهای فیزیولوژیکی ، رفتار خاصی دارد. در این خصوص مادران باید بگذارند تاکودک خود

برنامه غذایش را تنظیم کند و تقاضای طبیعی‌اش معین کند که چه موقعی باید بخورد و بخوابد.

اما در حقیقت این مساله تمام هدف نیست، بلکه نیمی از آنست. روش بزرگ کردن کودک،

بنا به عکس العمل او در برابر احتیاجات طبیعی و فطری کودک و بر حسب نظم و ترتیب آن ،

توسط مادر تنظیم می‌گردد. در این صورت هر نوع نیاز کودک برآورده می‌شود. بعضی از کودکان ،

تابع نظم مادرند و بعضی در این قالب نمی‌گنجند. آنچه ما در جستجوی آن هستیم،

ترکیبی از این دو حالت است. یعنی تنظیم شخصی و خود به خود کودک که شامل نیروهای

داخلی و خارجی هر دو است. گاهی تقاضای کودک، مافوق توانایی مادر است،

در این صورت مادر باید خود را در برابر تقاضاهای زیاد طفل ، محافظت کند. البته هدف اصلی

سازش و تطابقی است که بین طرفین برقرار می‌شود، ولی اگر کودک نسبت به تعدیل تقاضاهای خود ،

استعداد و توانایی نشان ندهد، این وظیفه مادر است که اقدام نماید و در مقابل تقاضاهای کودک ،

خودداری نشان دهد. چنین حالتی فقط تملق به زمان شیرخوارگی ندارد،

بلکه متعلق به تمام سالهای برخورد است.

کودکان ۱۸ ماهه کودک هیجده ماهه در حالیکه ظاهرا «بزرگ شده است و کاملا» جست و

خیز دارد ولی از نظر روابطش با مادر خیلی شبیه بچه ی شیر خوار است او دوست دارد

بیشتر بگیرد تا بدهد. او از چیزهایی که می‌داند و می‌تواند، استفاده کافی می‌کند و

نیازها و احتیاجهای خود را به سایرین می‌فهماند. او بوسیله اشاره و تلفظ کلماتی

مانند «آه ـ آه» به سرعت منظور خود را می‌فهماند. جواب «نه» را از دیگران به راحتی قبول نمی‌کند.

می‌داند که کلمه «نه» راحتترین و متداولترین کلمه‌ای است که بکار می‌رود. کودک هیجده ساله وقتی

راه می‌رود، با حرکت پاها فکر می‌کند و دوست دارد هر چه به دستش می‌رسد، بگیرد.

احساس او نسبت به زمان بسیار کم است. او هر چه را که می‌خواهد، همین الان می‌خواهد.

مدتی نخواهد گذشت که کودک هیجده ماهه بر اثر رشد، این مراحل را پشت سر می‌گذارد و

در سن دو سالگی مادر می‌بیند که او اخلاق خوشی دارد و آدم مطیعی است.

کودک بیست و یک ماهه کودک در این سن دوست دارد. هر چه که مورد علاقه‌اش است،

همراهش باشد. از تغییر وضعیت ناراحت است و چون گنجینه‌ای لغات او کامل نیست،

نمی‌تواند منظورش را بفهماند بنابراین به گریه و ناسازگاری کردن، متوسل می‌شود.

مادر خوب و والدین آگاه ، سعی دارند منظور کودک را به سرعت درک و عملی کنند

چون در غیر این صورت با لجبازی و ناسازگاری کودک روبه رو خواهند شد. امنیت کودک وقتی

عادی است که همه چیز مثل سابق باشد. از تغییر جا یا تغییر لباس و غذا متنفر است.

خوشا به حال کودک بیست و یک ماهه ای که والدینش ، واقعی بودن نیازهای او را تشخیص دهند.

کودک دو ساله برای یک کودک دو ساله ، برعکس کودک هیجده ماهه ، اطاعت ، کاری دلپذیر و

آسان است. گذشت شش ماه به کودک این را می‌دهد که در مقابل والدینش فرمانبردار خوبی باشد.

کودک در دو سالگی بیشتر اوقات ، شنونده و اجرا کننده بسیار خوبی است. این حالتها جزء

ذات کودک است، و اگر والدین بدانند که در چه مدت این تغییرات صورت می‌گیرد تقاضاها و

انتظارهای خود را از کودک ، با امکانات و قدرت او تطبیق می‌دهند و در نتیجه ، در امر تربیت او

توفیقهای بیشتری عایدشان می‌شود.

کودک دو سال و نیمه کودک در این سن ، منفی باف ، لجوج و سرسخت است.

اگر مادر بخواهد با عجله لباس او را تنش کند، کودک فریاد می‌زند: «خودم می‌خواهم بپوشم»

و اگر پدر به او بگوید: «لباست را بپوش» خواهد شنید که می‌گوید:

«می‌خواهم مامان لباس تنم کند.» کودک دو و نیم ساله متلون است.

اگر مادر به طرف او رود. بابا را می‌طلبد و به عکس اگر بابا به طرفش برود، مامانش را می‌خواهد.

او در دنیایی از تضاد سیر می‌کند. و این کلمات بر زبان او جاری است: «می‌کنم .. نمی‌کنم ..

می‌خواهم .. نمی‌خواهم .. می‌توانم .. نمی‌توانم .. بله .. نه» انتخابهای او چند تایی است و

در هر دقیقه ، نوعی را می‌پسندد، اگر انواع باشد همه را طالب است اگر جلوی او را نگیرند،

ممکن است مدتها از یک سمت به سمت دیگر حرکت کند. اگر مادر به او بگوید:

«مربا می‌خواهی» می‌گوید «نمی‌خواهم» اما به محض اینکه مربا کنار گذاشته شود، او مربا می‌خواهد.

مشکل مادر برای تربیت او ، این است که باید حتی الامکان او را در مسیر یک طرفه قرار دهد.

کارهای روزانه را خودتان انتخاب کنید و فرصت انتخاب به او ندهید. وقتی می‌خواهید او را با

خود به بیرون ببرید، در حالیکه از تفریح در بیرون برایش سخنرانی می‌کنید لباس تنش کنید.

اگر از او برای بیرون رفتن ، اجازه بخواهید، کلاهتان پس معرکه است. به هر قیمت که می‌دانید

از پرسشهایی که او باید چواب «نه» را ادا کند، پرهیز نمایید. به او زیاد فرصت انتخاب ندهید.

اگر این فرصت را داشته باشد، مطمئن باشید که از فرصت خود راضی نیست. در تمام دستورها،

خواهش و تقاضاهایش تکبر و غرور زیاده از حدی دیده می‌شود. لذا مادر باید به جای نشستن و

غصه خوردن ، راه و روش تسلط بر فرزند را بیاموزد و این مطلب را همواره در نظر داشته باشد،

سعی کند کودک حرفهای او را بدون چون و چرا بشنود و به عکس در مقابل کارهای بی‌اهمیت

تسلیم شود. مثلا «بگوید: البته … بله قربان … حتما» مادران باید به خاطر داشته باشند

که کودک ۵/۲ ساله ممکن است. رفتارش با شما بسیار خوب یا بد باشد، اما او شما را

بسیار دوست دارد و تمناهای زیادی از شما دارد. جالبترین استعدادهای خود را می خواهد

به شما نشان دهد، و دوست ندارد آنها را حتی پدرش ببیند. اگر گاهی وقتها که شما را

خیلی ناراحت و خسته کرده، فرصتی بدست آورده و قدری استراحت کنید تا با صبر و

حوصله بیشتری به سوی او بازگردید.

کار پرستار کودک چیست؟

همگام با افزایش زنان شاغل در کشور، افراد و مراکز مسئول نگهداری از نوزادان و کودکان مانند

مهدکودک ها و پرستاران کودک در کشور ایجاد شده اند. آنها در ساعاتی که مادران سرکار خود هستند

و یا برای کاری نمی توانند در کنار فرزندانشان باشند، از بچه ها مراقبت می کنند.

برخی از مادران ترجیح می دهند به جای گذاشتن فرزند خود در مهدکودک، پرستاری را استخدام کنند

که در خانه از او مراقبت کند. حتی در برخی موارد پرستار کودک به صورت شبانه روزی به نگهداری از کودک می پردازد.

بنابراین کار پرستار کودک معمولا مراقبت از کودکان در خانه های شخصی افراد است.

میزان و نوع مسئولیت پرستار بر اساس سن کودک و تعداد آنها متفاوت است.

مثلا برای نوزاد، پرستار باید به موقع به او غذا داده، پوشکش را تعویض و به میزان لازم او را بخواباند.

ولی وقتی از کودک ۵ ساله مراقبت می کند، درکنار غذا دادن، تعویض لباس و خواباندن،

باید با او بازی کرده، او را به گردش برده و آموزش هایی را نیز به او بدهد.

پرستار کودک قبل از هر چیز باید عاشق بچه ها باشد و از نگهداری و بودن با آنها لذت ببرد.

همچنین باید مهربان، صبور، باحوصله و تا حدی شوخ طبع باشد.

او باید خلاق بوده و بتواند فعالیت های جالب و جذابی را برای بچه ها تدارک ببیند.

ساعت کار و محل کار پرستار کودک

پرستار کودک در خانه های شخصی افراد کار می کند و ساعت کاری او می تواند از چند ساعت

در روز تا تمام وقت باشد. همچنین ممکن است گاهی پرستار با افراد خانواده کودک زندگی کند.

وظایف پرستار کودک

همچنان که گفته شد، کار پرستار کودک در درجه اول مراقبت از نوزادان و کودکان بوده و در درجه بعد باید کارهای زیر را برای آنها انجام دهد :

• لباس پوشاندن
• غذا دادن
• حمام کردن
• تعویض پوشک

زمانی که از کودکان بزرگتر نگهداری می کند، باید به آنها مهارت های اجتماعی، خواندن و نوشتن را نیز بیاموزد. همچنین باید آنها را برای گردش و تفریح بیرون ببرد. پرستار کودک گاهی به مادرانی که تازه زایمان کرده اند، در نگهداری نوزادشان تا مدتی کوتاه کمک می کند.
 

شخصیت شناسی پرستار کودک

در یک انتخاب شغل صحیح و درست، عوامل مختلفی از جمله ویژگی های شخصیتی، ارزش ها، علایق، مهارت ها، شرایط خانوادگی، شرایط جامعه و … برای هر فرد باید در نظر گرفته شوند. یکی از مهم ترین این عوامل ویژگی های شخصیتی می باشد. شناخت درست شخصیت هر فرد فرآیندی پیچیده و محتاج به تخصص و زمان کافی است. البته هر فردی ویژگی های منحصربه فرد خود را دارد، حتی افرادی که به نوعی تیپ شخصیتی مشابه دارند، باز هم در برخی موارد با یکدیگر متفاوت هستند.

به طور کلی همیشه افراد موفقی از تیپ های شخصیتی مختلف در تمام مشاغل هستند و نمی توان دقیقا اعلام کرد که فقط تیپ های شخصیتی خاصی هستند که در این شغل موفق می شوند. اما طی تحقیقاتی که صورت گرفته تیپ های شخصیتی ای که برای این شغل معرفی می شوند، عموما این کار را بیشتر پسندیده و رضایت شغلی بیشتری در آن داشته اند.

شخصیت شناسی پرستار کودک بر اساس تست MBTI

ESFJ این تیپ شخصیتی دوست دارد با کودکان خردسال کار کند و مهارت های اولیه را به آنها بیاموزد.

ESFP این تیپ شخصیتی کار آموزش و معلمی را دوست دارد به خصوص به کودکان و دانش آموزان ابتدایی.

او علاقه مند است مهارت های اولیه را به آنها یاد داده و به بچه ها کمک کند به سازگاری بیشتری در زندگی برسند.

استراتژی برای ایجاد انگیزه در کودکان برای یادگیری بیشتر

همه ما از همان ابتدا دانش آموزان خوب متولد نشده‌ایم درست است که شخصیت فرد

در آمادگی کودک برای یادگیری نقش مهمی دارد اما اکثر کودکان که یاد گیرندگان خوبی هستند

باید به دانش آموزان خوب نیز تبدیل شوند .

مهم‌تر اینکه هر کودکی که در آن انگیزه ایجاد شود می‌تواند به بک یادگیرنده خوب تبدیل شود .

یکی از بزرگترین اشتباهات معلمان و والدین محدود کردن یادگیری کودکان در کلاس است

در حالی که کلاس درس محل اصلی آموزش کودک می‌باشد

اگر می‌خواهید تمایل و توانایی کودک برای یادگیری افزایش یابد، باید  رشد فکری اجتماعی و

تحصیلی در خارج از دیوارهای کلاس گسترش یابد.

نکات زیر استراتژی‌هایی هستند که به شما کمک می‌کنند تا لذت یادگیری را در کودک خود ارتقاء دهید .

 فضای مطالعه را برای او آماده کنید

برخی معتقدند که خواندن کلید موفقیت در زندگی است. کودکانی که عشق به مطالعه را

در خود افزایش می‌دهند عشق به یادگیری نیز در انها افزایش پیدا می‌کند.

خواندن نه تنها به کودکان کمک می‌کند که واژگان غنی‌تری داشته باشند بلکه به مغزشان

کمک می‌کند تا یاد بگیرند چگونه مفاهیم اصلی را پردازش کنند. کودکانی که توانایی

خواندن خوب را دارند در همه موضوعات از جمله ریاضی علوم و… توانایی بیشتری برای یادگیری دارند .

توانایی کودک خود را با حس کردن جهان اطرافش در خواندن افزایش دهید .۲۰دقیقه از زمان

هر فرد در خانه را با مطالعه پر کنید روی دیوار خانه ، روزنامه ، پوستر و… وقت بگزارید و به

مطالعه ان بپردازید تا کودک نیز بداند خواندن جزئی از زندگی اوست.

این فعالیت یکی از نکات کلیدی در نگهداری از کودک است که کیفیت اجرایی آن باعث رشد

بهتر ذهن کودک خواهد شد.

کلید توسعه و پیشرفت در خواندن این است که آن را به یک سرگرمی تبدیل کنید و نگذارید

برایتان خسته کننده شود. اگر کودکان حس کنند مطالعه خسته کننده است نه تنها در آن

پیشرفت نمی‌کنند بلکه به میزان یادگیری آنها نیز لطمه میزند. اجازه دهید کودک کتاب‌های

خود را بخواند و سعی کنید خواندن را برای او سرگرم کننده کنید.

تا انجا که ممکن است اجازه دهید کودک کنترل کارهای خود را داشته باشد

هنگامی که زمان تحصیل کردن می‌رسد تمام کودکان کنترل کردن را تجربه می‌کنند.

هنگامی که یک کودک احساس کند که دیگران او را کنترل می‌کنند از میزان یادگیری او

کاسته می‌شود. (حتی این موضوع در مقوله‌ی نگهداری از کودک به شدت نهی شده است)

درست است که باید کودکان را در مسیر درستی هدایت کنیم ولی خوب است که اجازه دهیم

در برخی از موارد کودکان خود کنترل خود را داشته باشند. بهترین کار این است که هنگامی که

یک کودک سعی می‌کند کاری را انجام دهد مثلا نوشتن چیزی ، به جای اینکه او را کنترل کنیم

شرایط را برای ‌او فراهم کنیم تا کاری را‌ که شروع کرده است انجام دهد. همچنین توصیه می‌شود

اجازه دهید کودکان خود فعالیت های اضافه خود را انتخاب کنند . اگر اجازه دهیم خود کودک آنها را انتخاب کند ،

انگیزه او در انجام امور بسیار بیشتر خواهد بود .

تشویق برای ارتباطات باز و صادقانه

به کودک اجازه دهید تا نظر خود را درباره‌ی فرایند یادگیری و آموزشش بیان کند.

برای او فضایی را فراهم کنید تا براحتی بتواند علایق یا مخالفت‌های خود را درباره ی شیوه ی

آموزشش بیان کند. هنگامی که او نظرش را بیان می‌کند، حرف او را تایید کنید حتی اگر مخالف

نظر او هستید. هنگامی که کودکان حس کنند نظرات آنها برایتان قابل احترام نیست از فرایند یادگیری

خارج می‌شوند.  کودکانی یادگیرندگان خوبی هستند که بدانند می توانند آزادانه نظر دهند

بدون آنکه نظرشان سرکوب شود.

بر علایق فرزند خود تمرکز کنید

وقتی کودکان موضوعات مورد علاقه خود را دنبال می‌کنند یادگیری برایشان سرگرم کننده می‌شود .

اگر می‌خواهید فرزندانتان به یادگیرنده خوب تبدیل شوند به آنها اجازه دهید موضوعی که به

ان علاقه دارند را دنبال کنند و شما فقط شرایط را برای او فراهم کنید .

مثلا اگر کودک شما به دایناسورها علاقه دارد برای او یک کتاب با این موضوع خریداری کنید .

سپس به او بگویید نام ۵ دایناسور را که دوست دارد بگوید .

سپس علت علاقه او به این ۵ دایناسور را بپرسید و…

سبک‌های مختلف یادگیری را برای او معرفی کنید و او را تشویق به انجام آنها کنید

هر کودک سبک یادگیری مربوط به خود را دارد .برخی از کودکان در یک سبک قوی تر هستند و

برخی نیز از ترکیب چند سبک استفاده می‌کنند و لزوما از یک سبک خاص استفاده نخواهند کرد.

یک سبک یادگیری لزوما درست یا غلط نیست و بسته به هر کودک سبک یادگیری متفاوت است.

به کودک خود کمک کنید تا سبک یادگیری خود را پیدا کند تا میزان یادگیری او را بهبود بخشید.

هفت سبک یادگیری اساسی وجود دارد:

• ویژوال
• شنوایی
• کلامی
• فیزیکی
• منطقی(ریاضی)
• اجتماعی
• انفرادی

برای مثال کودکانی که یادگیرندگان تصویری هستند بهتر است با دیدن اینکه هر

چیز چگونه کار می‌کند آنرا یاد بگیرند برعکس کودکانی که یادگیرندگان شنوایی هستند

با گوش دادن به چیزهایی که گفته می‌شود بهتر آموزش می‌بینند. بنابراین باید به

کودکان کمک کنیم که سبک خود برای یاد گرفتن را پیدا کنند .

نگهداری از کودک مبتلا به اوتیسم

اگر درفرزند خود یا نزدیکانتان نشانه هایی از ابتلا به بیماری اوتیسم ببینید بسیار ناراحت می شوید. هرگز

آسان نیست که متوجه شویم افرادی که به آن ها عشق می‌ورزیم دچار بیماری هستند و اوضاع نابسامانی

دارند. یادگیری همه چیز راجع به این بیماری، ترس و سردرگمی شما را تسکین می‌دهد.و مطالعه راجع به

این موضوع می‌تواند امکانات کمک کردن به افراد دچار این بیماری را فراهم کند.

نحوه شناسایی کودکان مبتلا به اوتیسم

اوتیسم یک بیماری اختلال رشدی است که در اوایل کودکی ظاهر می شود. اختلالات اوتیسم شامل سندرم

آسپرگر و اختلال پیشرفت فراگیر یا PDD است. اوتیسم و دیگر اختلالات طیف اوتیسم می‌تواند برای تشخیص

مشکل باشد، چرا که علائم و درجه اختلال از خفیف تا شدید برای هر کودک متفاوت است. در موارد شدید،

کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است هرگز یاد نگیرد که صحبت کند یا ارتباط چشمی برقرار نماید. اما بسیاری

از کودکان مبتلا به اوتیسم و دیگر اختلالات طیف اوتیسم قادر به زندگی نسبتا طبیعی و مانند دیگران است.

اوتیسم تا قبل از سه سالگی در کودکان ظاهر می شود.برخی از نشانه های اوتیسم بین ۱۰ تا ۱۲ ماهگی

و عوامل قطعی آن تا ۱۸ ماهگی ظاهر می‌شود. به طور گسترده ای، نشانه ها و علائم در کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا عبارتند از:

• اختلال در تعامل اجتماعی
• مشکلات ارتباطی کلامی یا غیر کلامی
• رفتار سفت وسخت و تکراری
• اختلال در مهارت های ارتباطی
• اختلال در ارتباط چشمی
• رفتار تکراری بیش از حد و انجام مکرر یک کار یا تکرار یک صدا

علت اوتیسم چیست؟

دانشمندان دقیقا نمی‌دانند چه عاملی باعث اوتیسم می‌شود. در گذشته به کودکان اوتیسم به چشم معلول

نگاه می‌کردند و برای معلولیت و اوتیسم تفاوتی قائل نبودند. امروزه اکثر دانشمندان بر این باورند که ترکیبی

از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث ایجاد اوتیسم می‌شود. تحقیقات اخیر تأیید کننده اختلالات ژنتیکی متعددی

است که می‌تواند فرد را به اوتیسم مبتلا کند. درگیر شدن چندین ژن و عوامل متابولیک یا بیوشیمیایی می‌تواند

باعث اختلالات بیماری اوتیسم شود. تحقیقات دیگر به دنبال عوامل محیطی، از جمله قرار گرفتن در معرض ویروس‌های

خاص می‌باشد. در طی دهه گذشته، تعداد قابل توجهی از موارد تشخیص اوتیسم در سراسر جهان افزایش

چشمگیری داشته است. کارشناسان نمی‌دانند که آیا این به این دلیل است که اختلال واقعا در حال افزایش

است یا اینکه پزشکان آن را به طور موثر تشخیص نداده‌اند. بسیاری از محققان در حال حاضر به دنبال ریشه‌های اوتیسم، شیوع و درمان آن هستند.

درمان برای کودکان مبتلا به اوتیسم

متخصصان کودک معتقدند مراحل درمان باید بلافاصله پس از تشخیص بیماری شروع شود. هیچ درمان قطعی

برای اوتیسم وجود ندارد، اما مداخله زودهنگام با استفاده از مهارت‌های آموزشی و اصلاح رفتار می‌تواند نتایج

بسیار خوبی داشته باشد.این کار علاوه بر کاهش اختلال ارتباطی و افزایش تعامل اجتماعی  می تواند  یک

کودک مبتلا به اوتیسم را قادر به رفتن به مدرسه و شرکت در فعالیت های معمول بسازد. سایر گزینه های

درمان برای کودکان مبتلا به اوتیسم عبارتند از:

دارو درمانی : پزشکان اغلب برای بیماران مبتلا به اوتیسم که رفتار دیگری از جمله افسردگی، اضطراب، تشنج و یا بیش فعالی دارند دارو های مناسب را تجویز می‌کنند.

درمان‌های جایگزین: این روش شامل درمان های ویتامینی، تغییرات در رژیم غذایی و یک روش به نام “کلاته”

است که تلاش می‌کند فلزات سنگین را از خون حذف کند. اگر چه بسیاری از والدین به این نوع درمان اصرار می‌کنند،

محققان به طور علمی انرا راهکاری دائمی برای کودکان مبتلا به اوتیسم به حساب نمی‌آورند. استفاده از روش‌های

گوناگون می تواند موجب تشدید بیماری و حتی مرگ نیز بشود. قبل از اینکه آنها را امتحان کنید، باید همیشه

با ایمنی و اثربخشی آن ها برای درمان از پزشک خود مشاوره بگیرید.

کمک به والدین کودکان مبتلا به اوتیسم

اگر کودک مبتلا به اوتیسم دارید همواره نیازمند حمایت و مراقبت از کودک خود هستید. مراقبت روزانه از کودکان

مبتلا به اوتیسم می‌تواند استرس زا باشد. برای نگهداری از کودک مبتلا به اوتیسم نیازمند وقت گذاشتن کامل

برای او در طول روز می‌باشید و چنانچه پیامدهای بیماری اوتیسم را مطالعه کرده باشید متوجه خواهید شد که

یک لحظه غفلت از نگهداری کودک می‌تواند عوارض جبران ناپذیری به وجود آورد.پس والدین چنانچه نمی توانند

وقت خود را کامل در اختیار فرزندان مبتلا به اوتیسم خود قرار دهند به شما استخدام پرستار کودک با توجه به

ویژگی های شخصی کودک و ملاک های خانواده‌ها است تا بتواند به طور تمام وقت در خدمت کودکتان باشد.

همچنین موارد زیر به شما پیشنهاد می شود :

• دانش خود را بالا ببرید

چنانچه فرزند مبتلا به اوتیسم دارید تا جایی که می‌توانید دانش خود را در رابطه با این بیماری بالا ببرید. دانسته های

خود را می‌تواند از طریق مطالعه کتاب ها و یا وب سایت‌های مرتبط با این بیماری ارتقاء دهید و خود را بروز نگه دارید.

همچنین می توانید به سازمان های مشاوره خصوصی یا دولتی مراجعه فرمایید.

• ساخت یک سیستم پشتیبانی

مراکز معتبر نگهداری از کودکان مبتلا به اوتیسم را پیدا کنید تا در مواقع ضروری بتوانید به آن ها مراجعه کنید. در انتخاب

آن می‌توانید از پزشکی که برای کودک خود به او مراجعه می کنید مشاوره بگیرید و یا با پیوستن به گروه والدینی

که کودک مبتلا به اوتیسم دارند از تجارب آن ها استفاده کنید.

• برای خود و ارتباطات شخصیتان وقت بگذارید

نگهداری دائم از کودک مبتلا به اوتیسم بعد از یک مدت روی فرد مراقب تاثیر می‌گذارد و در بعضی موارد حتی مادران

کودک مبتلا به اوتیسم خودشان دچار افسردگی می شوند. همواره سعی کنید برای خود وقت خالی کنید و به دیدن

نزدیکانتان بروید و در فعالیت‌های دست جمعی شرکت کنید تا به روحیه ای پر انرژی از کودک خود نگهداری کنید.

• کمک بگیرید

اگر در نگهداری از کودک مبتلا به اوتیسم خسته شده اید یا در نگهداری از او دچار استرس هستید که مبادا اتفاقی

برای او بیفتد و یا حتی استرس نگهداری از کودک در روابطتتان تاثیر گذاشته است،از دوستان و نزدیکان کمک بگیرید

و چنانچه احساس می‌کنید باز هم کمک می‌خواهید می‌توان از مراکز خدمات پرستاری تقاضای پرستار کودککنید.

پرستار خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟

تا اینجا به این نتیجه رسیدیم که حتی اگر موارد اقتصادی هم وجود نداشته باشد، باز هم وجود یک

پرستار کودک خوب می‌تواند در فرآیند تربیتی و حتی نگهداری بهتر کودک به ما کمک کند.
اما انتخاب همین موضوع حساسیت موضوع را زیاد می‌کند که فرد مورد نظر را از چه فیلدهای نظارتی

عبور دهیم که در تربیت و ایجاد شخصیت کودک یا فرزندمان تأثیر منفی نگذارد.
مواردی که برای انتخاب پرستار بچه به آن توجه داشته باشیم بصورت مختصر در پایین همین مطلب ذکر کردیم

صبر و شکیبایی

کودکان در دوره‌ای قرار دارند که ممکن است سوالات زیادی در ذهن خود داشته باشند. علاوه بر این انرژی

این دسته از افراد نسبت به افراد بالغ بیشتر بوده و ممکن است باعث آزای و یا حوصله سر بری افراد شود.

اما یک پرستار کودک خوب می‌داند که باید در مقابله با این اتفاقات صبوری کند و تا حد امکان پاسخگوی ذهن پر پیچ و خم کودک باشد

تجربه و تخصص

با توجه به حساسیتی که در مورد تربیت کودک در دوران حساس شکل پذیری شخصیت او صحبت می‌کنیم،

طبیعی است که باید فردی را در نظر بگیریم تا بتواند حتی الامکان از پس اتفاقات روزمره‌ی کودکان برآید.

فردی که پاسخگوی نیازهای کودک باشد و توانایی و تجربه لازمه جهت مراقبت از کودک را به عهده بگیرد.

هوش فردی و اجتماعی بالا

برقراری ارتباط افراد با یکدیگر نیازمند هوش اجتماعی است که منجر به آشنایی و در نتیجه تعامل میان دو فرد

خواهد شد. با توجه به سن پایین کودکان، پرستار کودک باید بداند که با کودکی در رده‌های سنی متفاوت

رفتار کند و در مقابله با اتفاقات ناگهانی چه رویه‌ای را در پیش بگیرد.

نظم و انضباط

تعامل فرد با والدین از جمله مواردیست که یک پرستار کودک باید به آن توجه داشته باشد. قطعا حضور به

موقع در محل، رعایت بهداشت و مواردی از این قبیل می‌تواند تعامل با پرستار را تا حد قابل توجهی بهبود بخشد

دلسوزی و محبت

کودکان در سنین پایین حس‌ها را به خوبی دریافت می‌کنن. به همین خاطر اگر پرستار دلسوز و مهربان

و با محبت نباشد با او ارتباط خوبی برقرار نخواهند کرد.