کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

خدمت

هدف خدمات آنلاین و با کیفیت می باشذ

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تزریق انسولین» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

آیا تا به حال یک زخم باز را دیده‌اید؟ زخم باز یک جراحت در سطح پوست است

که باعث نمایان شدن قسمت‌های زیر پوست شده و معمولا موجب خونریزی خارجی می‌شود.

این نوع زخم‌ها در هر وسعتی به سرعت عفونی شده و میکروب‌ها می‌توانند سریع به لایه‌های

عمقی‌تر پوست گسترش یافته و وارد گره‌های لنفاوی شده و از این مسیر تا سراسر بدن گسترش یابند.

بنابراین روی تمام زخم‌ها باید به درستی تمیز و پوشیده شود و پوشش آن نیز ثابت گردد.

پوشاندن صحیح زخم به کنترل خونریزی، جلوگیری از آلودگی و جذب خون و

ترشحات زخم کمک می‌کند و موجب التیام سریع زخم می‌شود.

آیا می‌دانید زخم‌های باز انواع مختلفی دارند و تشخیص نوع آن‌ها در

ارائه کمک‌های اولیه مناسب بسیار موثر است؟

انواع زخم باز

خراشیدگی یا ساییدگی: این زخم در اثر ساییده شدن لایه فوقانی

پوست ایجاد می‌شود. به دلیل آن‌که بیشتر اعصاب این لایه آسیب می‌بینند،

زخم دردناک، ولی خونریزی قابل توجه نیست. خراشیدگی اگر وسیع باشد

یا ذرات خاک یا اجسام خارجی در آن فرورفته باشد، می‌تواند جدی و خطرناک باشد.

اقدامات: چنانچه جسم خارجی به طور سطحی در پوست فرورفته است، آن را به آرامی با

آب و صابون بشویید و زخم را با بتادین، ضدعفونی و پانسمان کنید.

 

بریدگی: زخمی است که لبه‌های صاف داشته و شبیه بریدگی جراحی یا بریدگی با

لبه کاغذ است. این زخم، سوزش زیادی داشته و شدت خونریزی در این نوع زخم،

بسته به عمق بریدگی، محل و اندازه زخم متفاوت است.

 

پاره‌شدگی: زخمی است عمیق که دارای لبه‌های ناصاف بوده و در اثر اجسام تیزی مانند
شیشه ایجاد می‌شود. در این جراحت، بافت‌های زیرین پوست آسیب دیده و
احتمال خونریزی شدید زیاد است.
اقدامات: در بریدگی و پاره‌شدگی اولویت با کنترل خونریزی به وسیله فشار مستقیم است.

لبه‌های زخم را به هم نزدیک کنید. عضو را بی‌حرکت و کمی بالاتر از سطح قلب قرار داده

تا از درد و خونریزی آن کاسته شود. چنانچه جسم خارجی در زخم باقی مانده آن را خارج نکنید.

زخم را ضدعفونی و پانسمان کنید و مصدوم را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی برسانید.

برای آن‌که خود را از بیماری‌های احتمالی دور کنید، در هنگام تماس با خون، از
دستکش معاینه یا یک کیسه پلاستیک استفاده کنید

کنده‌شدگی: زخمی است که قسمتی از پوست یا عضله از بدن جدا یا آویخته شود.

اقدامات: سطح زخم را تمیز و جلوی خونریزی را بگیرید. اگر قسمتی از پوست یا عضله آویزان

شده آن را در محل اولیه خود قرار دهید و روی آن را ببندید و بلافاصله مصدوم را به مرکز درمانی برسانید.

سوراخ‌شدگی: زخمی عمیق که در اثر وارد شدن یک جسم نوک تیز ایجاد می‌شود.

این جراحت همیشه باعث خونریزی شدید نمی‌شود، ولی در سوراخ‌شدگی‌های شکم و

قفسه سینه ،احتمال خونریزی‌های شدید و مرگ زیاد است.

اقدامات: ابتدا اجازه دهید چند لحظه‌ای خونریزی جریان یابد تا میکروب‌های داخل زخم

به همراه خون خارج شوند. محل زخم را ضدعفونی کنید و در صورتی که جسم خارجی

در آن فرورفته است، آن را خارج نکنید، چرا که با خروج جسم بر شدت خونریزی افزوده می‌شود.

بنابراین جسم را با پانسمان ثابت کنید و مصدوم را به بیمارستان منتقل کنید.

توصیه‌هایی درباره پانسمان زخم

– بتادین با نام (پوویدون آیوداین)‌ یک محلول میکروب‌کش قوی بوده و می‌تواند

تمام انواع باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها را نابود سازد.

نکته بسیار مهم آن که این محلول تا زمانی که روی پوست خشک نشود، هیچ اثری ندارد.

 

– از نفوذ بتادین به داخل زخم باز خودداری کنید، چراکه به دلیل داشتن املاح ید

ممکن است موجب حساسیت در افراد شود.

 

– برای پوشاندن زخم از پنبه استفاده نکنید، چراکه اغلب پنبه‌ها غیراستریل هستند.

 

– بدون نظر پزشک از پماد آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید، چراکه پماد جلوی خون‌گیری

بافت اطراف زخم را گرفته و ترمیم را به تعویق می‌اندازد.

 

– در صوتی که زخم عمیق، خونریزی شدید و دو لبه زخم به‌هم نمی‌رسند،

برای بخیه زدن به بیمارستان مراجعه کنید.

 

– تعویض پانسمان را هر روز و اگر مرطوب یا کثیف شد، زودتر انجام دهید.

 

– از کندن دلمه زخم اجتناب کنید، چراکه ترمیم را مختل می‌کند و خطر عفونت را افزایش می‌دهد.

 

– اگر محلول ضدعفونی‌کننده در دسترس نبود، برای تمیزکردن زخم از آب و صابون استفاده کنید.

بیشتر بخوانیم
عوض کردن پانسمان
تزریق در عضلات
  • زهرا نقی پور
  • ۰
  • ۰

 مبتلایان به دیابت که انسولین تزریق می‌کنند، باید مراقب افت

قندخونشان باشند و در تزریق انسولین دقت داشته باشند،

بخصوص بیماران دیابتی که عارضه چشمی دارند.

بیماران دیابتی نوع یک، مبتلایان به دیابت نوع دو که به‌علت این بیماری

دچار نارسایی کلیه شده‌اند و کلیه‌هایشان آسیب جدی دیده، خانم‌های

باردار مبتلا به دیابت نوع دو که بیماری‌شان قبلا با مصرف قرص کنترل می‌شده،

دیابتی‌های نوع دو که سال‌ها قرص قند‌ مصرف کرده‌اند و پس از مدتی بدنشان

به قرص مقاوم می‌شود و بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که قرص مصرف می‌کنند

و لازم است جراحی برایشان انجام شود یا در بیمارستان بستری شوند،

باید تحت‌درمان با انسولین قرار بگیرند.

شروع انسولین، قاعده و قانونی دارد. افراد مبتلا به دیابت نوع یک که قرار است

انسولین را شروع کنند تا آنجا که امکان دارد باید در بیمارستان بستری شوند،

چون علایم خیلی شدیدی ممکن است در آنها بروز کند، اما اگر بیمار دچار دیابت

نوع دو باشد و قبلا قرص مصرف می‌کرده، اوضاع متفاوت است؛ یعنی بستری شدن

یا نشدن او به میزان فرهنگ، تحصیلات و آگاهی‌های وی بستگی دارد.

اگر براحتی بتوان به بیمار، تزریق انسولین را آموزش داد و وی بتواند قندخونش را

در ساعت‌هایی از روز کنترل کند، به اطلاع پزشک برساند و پزشک هم در دسترس باشد

و بیمار را برای کم و زیاد کردن دوز انسولین راهنمایی‌ کند، نیازی به بستری شدن

در بیمارستان وجود ندارد. در غیر این صورت، بهتر است برای شروع دریافت انسولین

در بیمارستان بستری شود و تحت‌نظر باشد.

تعیین دوز انسولین با توجه به تحرک و وزن

هم‌اکنون دو نوع انسولین وجود دارد؛ انسولین‌های رگولار که خطر افت قندخون با

مصرف آنها زیاد است و انسولین‌های مشابه که به صورت قلم یا به‌اصطلاح بیماران،

به شکل خودکار هستند و درجه مخصوصی برای تنظیم دارد.

مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است در اثر تزریق انسولین ایجاد شود،
افت قندخون است که در صورت مصرف بیش از اندازه بروز می‌کند

از مزایای این نوع انسولین، کمتر بودن احتمال افت قندخون بعد از تزریق است

که میزان آن بر اساس وزن بیمار تعیین می‌شود.

نیاز به انسولین، به تغذیه و میزان فعالیت بدنی و وزن بیمار بستگی دارد.

اگر وزن بیمار متناسب باشد، تغذیه سالمی داشته باشد و ورزش کند، ممکن است

با دوز کمتری قندخونش تنظیم شود، ولی اگر دچار اضافه‌وزن و بی‌تحرکی باشد

و رژیم‌غذایی‌اش هم سالم نباشد، میزان نیازش به انسولین بالاتر خواهد بود.

البته در حالت‌هایی مثل ابتلا به بیماری‌های تب‌دار، عفونی و با هر استرسی که

به بدن وارد شود، امکان دارد مقاومت به اثر انسولین به وجود بیاید و نیاز به انسولین بالا برود.

انسولین عارضه ندارد

انسولین هیچ اثر منفی‌ روی کبد، کلیه و دیگر ارگان‌های حیاتی بدن ندارد.

مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است در اثر مصرف آن ایجاد شود، افت قندخون است

که در صورت مصرف بیش از اندازه بروز می‌کند. از طرفی، چون بدن را از نظر

متابولیکی تنظیم می‌کند، ممکن است قدری باعث افزایش وزن شود.

آموزش به بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند، بسیار مهم است و این آموزش‌ها

در کلاس‌‌های دیابت که در بیشتر مراکز درمانی وجود دارد، به آنها داده می‌شود.

یک فرد دیابتی که انسولین تزریق می‌کند، باید بتواند میزان دریافت کربوهیدرات

روزانه را محاسبه و براساس آن دوز انسولینش را تنظیم کند.

فرض کنید بیماری به مهمانی جشن‌تولد دعوت می‌شود، ظهر انسولین تزریق کرده

و عصر قرار است با کیک و قهوه پذیرایی شود. او باید بتواند بر مبنای آموزشی که دیده،

حدس بزند مقدار قهوه و کیکی که قرار است بخورد چند گرم قند دارد و بر اساس آن

چقدر باید انسولین تزریق کند و این کار را قبل از صرف این خوراکی‌ها انجام دهد.

علاوه بر این باید بداند روزی که فعالیت بدنی‌اش زیاد است و مثلا برای خرید، ساعت‌ها

بیرون از منزل بوده، چقدر باید کمتر انسولین بزند و روزی که در خانه و بی‌تحرک بوده، ‌چقدر.

 

زمان و مکان تزریق انسولین

انسولین‌های رگولار را باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه قبل از صرف غذا تزریق کرد و

انسولین‌های مشابه انسولین و قلمی، همزمان با شروع غذا باید استفاده شوند.

بهتر است در هر وعده، انسولین در قسمت خاصی از بدن تزریق شود، مثلا اگر

بیمار صبح، روی بازوی راست تزریق می‌کند و شب روی بازوی چپ، تا مدتی همین روند

را ادامه دهد و بعد از سه تا شش ماه محل آن را عوض کند، چون میزان جذب از

هر طرف بدن فرق می‌کند و اگر این قاعده رعایت نشود، امکان دارد نوسانات قندخون را در پی داشته باشد.

 

از طرفی انسولین به مرور باعث از بین بردن بافت چربی و سفت شدن محل تزریق می‌شود،

بنابراین بهتر است هر چند ماه، محل تزریق را تغییر داد.

بیماران دیابتی حتما باید پس از تزریق انسولین، غذا بخورند و آن را مثلا به
یک ساعت بعد موکول نکنند، چون باعث افت قندخون می‌شود و خطرناک خواهد بود
از انسولین درست مراقبت کنیم

نگهداری انسولین بسیار مهم است. انسولین‌های رگولار تا زمانی که مصرف نشده ‌است

حتما باید در یخچال نگه ‌داشته شود، ولی بعد از شروع استفاده، در دمای محیط تا

یک ماه قابل استفاده‌ است و نیازی به یخچال ندارد. البته اگر آنها را در یخچال قرار دهید،

مشکلی پیش نمی‌آید. انسولین‌های قلمی را هم تا زمانی که مصرف نشده‌ است،

حتما باید در یخچال گذاشت و بعد از استفاده تا وقتی تمام شود که معمولا یک هفته

تا ده روز طول می‌کشد، می‌توان در دمای محیط قرار داد.

اگر قلم انسولین را که از آن استفاده شده، در معرض نور آفتاب قرار نگرفته و

در دمای محیط نگهداری شده باشد، تا یک ماه می‌توان مورد استفاده قرار داد،

ولی اگر هنوز مصرف نشده و قرار است حمل شود، باید در کیف حاوی یخ نگهداری شود.

توصیه‌هایی برای دیابتی‌های انسولینی

دکتر ضیایی به مبتلایان به دیابت که انسولین تزریق می‌کنند، توصیه می‌کند که

مراقب افت قندخونشان باشند و در تزریق انسولین دقت داشته باشند،

بخصوص بیماران دیابتی که عارضه چشمی دارند.

این فوق‌تخصص غدد تاکید می‌کند: این بیماران حتما باید پس از تزریق،

غذا بخورند و آن را مثلا به یک ساعت بعد موکول نکنند،

چون باعث افت قندخون می‌شود و خطرناک خواهد بود.

گاهی زندگی بیماران دیابتی نظم چندانی ندارد، مثلا بیمار قرار است

با هر وعده غذایی انسولین تزریق کند، ولی آنقدر دیر از خواب بیدار می‌شود

که ظهر و هنگام صرف وعده ناهار است. در این صورت نباید وعده صبح و ظهر را

یکجا تزریق کند، بلکه باید قندخونش را اندازه بگیرد و اگر در حد قابل قبول بود،

فقط دوز ظهر را تزریق کند.

آیا روزی می‌آید که نیاز به انسولین نباشد؟

احتمالش صفر نیست که روزی نیاز به انسولین برای بیمار دیابتی مرتفع شود،

ولی احتمال آن بسیار کم است، بویژه برای بیماران مبتلا به دیابت نوع یک ممکن نیست،

چون انسولین برای ادامه حیات آنها ضروری است.

اوضاع در مورد بیمار دچار دیابت نوع دو متفاوت است؛ بیمار دیابتی که انسولین تزریق می‌کند،

حتما ۱۰ تا ۱۲ سال قرص مصرف کرده و بسیار بعید است روزی مجبور به مصرف انسولین نباشد،

ولی اگر بیمار دیابتی فقط قرص می‌خورد، ممکن است با ورزش و رژیم پس از مدتی

دیگر نیاز به قرص نداشته باشد.

روش تزریق انسولین

انسولین کدر و شیری رنگ را باید قبل از مصرف با برگرداندن آرام ویال و

غلطاندن آن بین دو دست کاملا مخلوط کنید.

بیمار باید یاد بگیرد که چگونه انسولین را با مقدار صحیح درون سرنگ بکشد و

همچنین ضمن استفاده از سرنگ، شرایط استریل را رعایت نماید که هنگام گذاشتن

سرپوش سوزن نکات ایمنی را رعایت کند و سرنگ های استفاده شده را

در یک ظرف پلاستیکی محکم بیندازد.

وسایلی که باید برای استفاده در منزل تهیه نمایید، شامل انسولین نسخه شده،

پنبه و سرنگ های مورد تأیید همراه با سوزن می باشد.

استفاده از الکل برای تمیز کردن پوست نیز توصیه می شود.

با یک دست محل تزریق را بکشید و ناحیه وسیعی را با

انگشتان بگیرید تا محل تزریق ثابت شود.

با دست دیگر سرنگ را مانند مداد بگیرید و سوزن را به طور عمودی وارد

پوست کنید و پیستون را تا آخر فشار دهید.

اگر قرار است دو نوع انسولین را در یک سرنگ مخلوط کنید، ابتدا باید انسولین

کریستال (بی رنگ و شفاف) را بکشید.

  • زهرا نقی پور