مراقبت از کودک در برابر عفونت

و بعد از این‌که کودک شما از بیمارستان مرخص می‌شود، طبیعی است

که شما می‌خواهید عضو جدید خانواده را به دوستان و آشنایان معرفی

کنید. همچنین می‌خواهید او را در برابر خطر مبتلا شدن به ویروس از

بازدیدکننده حفظ نمایید. علاوه بر این نوزادان با ورود به اجتماع نیز

در معرض خطر قرار می‌گیرند.

تصمیم‌گیری برای مراقبت بهتر از کودک بسیار دشوار می‌باشد و همیشه نمی‌توان

پاسخ راحتی برای آن پیدا کرد. به طور کلی هر چه کودک با افراد بیشتری در

ارتباط باشد خطر گرفتن ویروس و دچار شدن به بیماری بیشتر می‌باشد.عفونت‌های

نوزادان به دلایل مختلفی می‌توانند بسیار جدی باشند. اولاً نوزادان سیستم ایمنی

کاملی ندارند، بنابراین آن‌ها بیشتر به بیماری‌های عفونی حساس هستند. همچنین

هنگامی که یک کودک به یک عفونت دچار می‌شود بسیار خطرناک‌تر از زمانی است

که یک فرد بالغ به آن عفونت دچار می‌شود. هنگامی که تب دچار

می‌شود، می‌تواند یک خطر جدی باشد زیرا تب ممکن است نشان‌دهنده عفونت

خطرناک باشد. حتی اگر کودک به ظاهر شرایط خوبی داشته باشد، هنگامی که

سن آن بین ۴ تا ۶ هفته باشد و تب داشته باشد شرایط اورژانسی می‌باشد.
این موضوع بسیار مهم است که شما بتوانید کودک خود را در برابر عفونت حفظ کنید.

اما این بدان معنا نیست که هیچ‌گاه نباید کودک خود را به بازدید بقیه ببرید یا از عموم

دوری کنید. ولی هنگامی که کودک را در مکان‌های عمومی می‌بریم باید به یک سری نکات مهم توجه کنیم:
سعی کنید کودک خود را از تماس با افرادی که ویروس دارند و نشانه‌هایی از قبیل

تب، سرفه، گلودرد، اسهال یا استفراغ را دارند دورنگه دارید. توجه داشته باشید

که حتی اگر آن فرد دارای عفونت چند روزی باشد که خوب شده باشد، بازهم خطر

ابتلا به عفونت دارد و باید در مراقبت از کودک در برابر عفونت کوشا باشید.
بازدیدکنندگان همیشه قبل از تماس با کودک باید دست‌های خود را بشویند. شستن

دست از مهم‌ترین نکات در مراقبت از کودک در برابر عفونت می‌باشد است که می‌توانیم

برای جلوگیری از گسترش عفونت درون کودکان انجام دهیم.
نوزادان و کودکانی که در ارتباط با جوانان و کودکان دیگر در مهدکودک یا مدرسه هستند،

خطر بیشتری آن‌ها را تهدید می‌کند و باید از نزدیک شدن به آن‌ها خودداری کنند.

در موارد خاص مثل کودکانی که خواهران یا برادران کوچک دارند باید دقت کنیم که

هنگامی که برادر یا خواهر زمانی که می‌خواهد به نوزاد نزدیک شود حتماً دست خود را شسته باشند.
دقت کنید که سلامت نوزاد شما مهم‌ترین چیز است. حتی اگر با کسی احساس

راحتی ندارید و خجالت می‌کشید بازهم مهم‌ترین چیز سلامت کودک شماست و

باید به او بگویید که اگر می‌خواهد به کودک شما نزدیک شود اصول بهداشتی را

رعایت نماید و باید در  خود بسیار کوشا باشید.
سعی کنید در چند هفته‌ی ابتدایی تولد نوزاد، تا جایی که امکان دارد از رفت آمده‌ای

بیرون خود کم کنید. این بدان معنی نیست که شما به هیچ عنوان نمی‌توانید کودک

خود را جایی ببرید. مثلاً کودک نیاز دارد که به دکتر برود همچنین مکان یا افراد مهمی

نیز هستند که شما حتماً باید پیش آن‌ها بروید. فقط دقت کنید که این رفت و آمد ها

را تا جایی که امکان دارد و ضرورت ندارد کم کنید. مگر در شرایطی که احساس می‌کنید

کارتان مهم و ضروری است.
علاوه بر این‌که کودک شما با چه افرادی در تماس است، یکسری نکات دیگر هستند

که باید برای کاهش خطر ابتلا به بیماری و مراقبت از کودک باید به آن‌ها توجه کنیم:
شیر مادر یکی از بهترین و مغزی ترین ها برای نوزاد می‌باشد زیرا خطر ابتلا به عفونت

در کودک شما را کاهش می‌دهد. اگر باردار هستید  در راه دارید، در مورد

ضرورت استفاده از شیر با پزشک خود مشورت کنید.
والدین، خواهر، برادر و مراقبان باید هر سال واکسن آنفولانزا بزنند. نوزادان تا ۶ ماهگی

واکسن آنفولانزا نمی‌زنند. حفاظت از کسانی که با کودک شما زندگی می‌کنند، به

محافظت از نوزاد شما کمک می‌کند.
 زنان باردار باید در هر دوره بارداری در مقابل ویروس سیاه‌سرفه واکسینه شوند. سیاه‌سرفه

ویروسی است که باعث ایجاد سرفه می‌شود که می‌تواند یک عفونت کشنده برای نوزادان

باشد. در مراقبت  در برابر عفونت باید توجه داشته باشیم که تمام مراقبان نوزاد نیز خود باید ایمن بمانند.
به یاد داشته باشید قبل از مراقبت ، دست‌ها را بشویید تا میزان عفونت را کاهش دهید.
اطمینان حاصل نمایید که کودک شما نیز تمام واکسن‌هایش را دریافت می‌کند. ایمن‌سازی

فرزندتان به مراقبت از او در برابر عفونت‌های قابل پیشگیری، کمک می‌کند.
چنانچه تجربه و یا وقت کافی در مورد مراقبت از کودک و سلامت بهداشتی او ندارید می‌توانید

بسته به نیاز خود با کارشناسان ما مشورت کنید و از نظراتشان استفاده لازم را به عمل‌آورید

و در صورت نیاز از مراقب کودک یا مادریار برای نگهداری از کودک خود استفاده نمایید.
درنهایت، تنها شما و خانواده‌تان می‌توانید تصمیم بگیرید که چه افراد و تجربیاتی برای شما و

نوزادتان مهم است. اگرچه این تصمیمات آسان نیستند اما امیدواریم با خواندن این مطلب، تصمیم‌گیری

کمی برایتان راحت‌تر شده باشد و در مراقبت از کودکتان مثمر ثمر واقع شود.

صحیح ترین نوع رفتار با کودک

کودکان شیرخوار هر کودک شیرخواری حسب تفاوتهای فردی در برخورد با مادر برای ارضای

نیازهای فیزیولوژیکی ، رفتار خاصی دارد. در این خصوص مادران باید بگذارند تاکودک خود

برنامه غذایش را تنظیم کند و تقاضای طبیعی‌اش معین کند که چه موقعی باید بخورد و بخوابد.

اما در حقیقت این مساله تمام هدف نیست، بلکه نیمی از آنست. روش بزرگ کردن کودک،

بنا به عکس العمل او در برابر احتیاجات طبیعی و فطری کودک و بر حسب نظم و ترتیب آن ،

توسط مادر تنظیم می‌گردد. در این صورت هر نوع نیاز کودک برآورده می‌شود. بعضی از کودکان ،

تابع نظم مادرند و بعضی در این قالب نمی‌گنجند. آنچه ما در جستجوی آن هستیم،

ترکیبی از این دو حالت است. یعنی تنظیم شخصی و خود به خود کودک که شامل نیروهای

داخلی و خارجی هر دو است. گاهی تقاضای کودک، مافوق توانایی مادر است،

در این صورت مادر باید خود را در برابر تقاضاهای زیاد طفل ، محافظت کند. البته هدف اصلی

سازش و تطابقی است که بین طرفین برقرار می‌شود، ولی اگر کودک نسبت به تعدیل تقاضاهای خود ،

استعداد و توانایی نشان ندهد، این وظیفه مادر است که اقدام نماید و در مقابل تقاضاهای کودک ،

خودداری نشان دهد. چنین حالتی فقط تملق به زمان شیرخوارگی ندارد،

بلکه متعلق به تمام سالهای برخورد است.

کودکان ۱۸ ماهه کودک هیجده ماهه در حالیکه ظاهرا «بزرگ شده است و کاملا» جست و

خیز دارد ولی از نظر روابطش با مادر خیلی شبیه بچه ی شیر خوار است او دوست دارد

بیشتر بگیرد تا بدهد. او از چیزهایی که می‌داند و می‌تواند، استفاده کافی می‌کند و

نیازها و احتیاجهای خود را به سایرین می‌فهماند. او بوسیله اشاره و تلفظ کلماتی

مانند «آه ـ آه» به سرعت منظور خود را می‌فهماند. جواب «نه» را از دیگران به راحتی قبول نمی‌کند.

می‌داند که کلمه «نه» راحتترین و متداولترین کلمه‌ای است که بکار می‌رود. کودک هیجده ساله وقتی

راه می‌رود، با حرکت پاها فکر می‌کند و دوست دارد هر چه به دستش می‌رسد، بگیرد.

احساس او نسبت به زمان بسیار کم است. او هر چه را که می‌خواهد، همین الان می‌خواهد.

مدتی نخواهد گذشت که کودک هیجده ماهه بر اثر رشد، این مراحل را پشت سر می‌گذارد و

در سن دو سالگی مادر می‌بیند که او اخلاق خوشی دارد و آدم مطیعی است.

کودک بیست و یک ماهه کودک در این سن دوست دارد. هر چه که مورد علاقه‌اش است،

همراهش باشد. از تغییر وضعیت ناراحت است و چون گنجینه‌ای لغات او کامل نیست،

نمی‌تواند منظورش را بفهماند بنابراین به گریه و ناسازگاری کردن، متوسل می‌شود.

مادر خوب و والدین آگاه ، سعی دارند منظور کودک را به سرعت درک و عملی کنند

چون در غیر این صورت با لجبازی و ناسازگاری کودک روبه رو خواهند شد. امنیت کودک وقتی

عادی است که همه چیز مثل سابق باشد. از تغییر جا یا تغییر لباس و غذا متنفر است.

خوشا به حال کودک بیست و یک ماهه ای که والدینش ، واقعی بودن نیازهای او را تشخیص دهند.

کودک دو ساله برای یک کودک دو ساله ، برعکس کودک هیجده ماهه ، اطاعت ، کاری دلپذیر و

آسان است. گذشت شش ماه به کودک این را می‌دهد که در مقابل والدینش فرمانبردار خوبی باشد.

کودک در دو سالگی بیشتر اوقات ، شنونده و اجرا کننده بسیار خوبی است. این حالتها جزء

ذات کودک است، و اگر والدین بدانند که در چه مدت این تغییرات صورت می‌گیرد تقاضاها و

انتظارهای خود را از کودک ، با امکانات و قدرت او تطبیق می‌دهند و در نتیجه ، در امر تربیت او

توفیقهای بیشتری عایدشان می‌شود.

کودک دو سال و نیمه کودک در این سن ، منفی باف ، لجوج و سرسخت است.

اگر مادر بخواهد با عجله لباس او را تنش کند، کودک فریاد می‌زند: «خودم می‌خواهم بپوشم»

و اگر پدر به او بگوید: «لباست را بپوش» خواهد شنید که می‌گوید:

«می‌خواهم مامان لباس تنم کند.» کودک دو و نیم ساله متلون است.

اگر مادر به طرف او رود. بابا را می‌طلبد و به عکس اگر بابا به طرفش برود، مامانش را می‌خواهد.

او در دنیایی از تضاد سیر می‌کند. و این کلمات بر زبان او جاری است: «می‌کنم .. نمی‌کنم ..

می‌خواهم .. نمی‌خواهم .. می‌توانم .. نمی‌توانم .. بله .. نه» انتخابهای او چند تایی است و

در هر دقیقه ، نوعی را می‌پسندد، اگر انواع باشد همه را طالب است اگر جلوی او را نگیرند،

ممکن است مدتها از یک سمت به سمت دیگر حرکت کند. اگر مادر به او بگوید:

«مربا می‌خواهی» می‌گوید «نمی‌خواهم» اما به محض اینکه مربا کنار گذاشته شود، او مربا می‌خواهد.

مشکل مادر برای تربیت او ، این است که باید حتی الامکان او را در مسیر یک طرفه قرار دهد.

کارهای روزانه را خودتان انتخاب کنید و فرصت انتخاب به او ندهید. وقتی می‌خواهید او را با

خود به بیرون ببرید، در حالیکه از تفریح در بیرون برایش سخنرانی می‌کنید لباس تنش کنید.

اگر از او برای بیرون رفتن ، اجازه بخواهید، کلاهتان پس معرکه است. به هر قیمت که می‌دانید

از پرسشهایی که او باید چواب «نه» را ادا کند، پرهیز نمایید. به او زیاد فرصت انتخاب ندهید.

اگر این فرصت را داشته باشد، مطمئن باشید که از فرصت خود راضی نیست. در تمام دستورها،

خواهش و تقاضاهایش تکبر و غرور زیاده از حدی دیده می‌شود. لذا مادر باید به جای نشستن و

غصه خوردن ، راه و روش تسلط بر فرزند را بیاموزد و این مطلب را همواره در نظر داشته باشد،

سعی کند کودک حرفهای او را بدون چون و چرا بشنود و به عکس در مقابل کارهای بی‌اهمیت

تسلیم شود. مثلا «بگوید: البته … بله قربان … حتما» مادران باید به خاطر داشته باشند

که کودک ۵/۲ ساله ممکن است. رفتارش با شما بسیار خوب یا بد باشد، اما او شما را

بسیار دوست دارد و تمناهای زیادی از شما دارد. جالبترین استعدادهای خود را می خواهد

به شما نشان دهد، و دوست ندارد آنها را حتی پدرش ببیند. اگر گاهی وقتها که شما را

خیلی ناراحت و خسته کرده، فرصتی بدست آورده و قدری استراحت کنید تا با صبر و

حوصله بیشتری به سوی او بازگردید.

پرستار خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟

تا اینجا به این نتیجه رسیدیم که حتی اگر موارد اقتصادی هم وجود نداشته باشد، باز هم وجود یک

پرستار کودک خوب می‌تواند در فرآیند تربیتی و حتی نگهداری بهتر کودک به ما کمک کند.
اما انتخاب همین موضوع حساسیت موضوع را زیاد می‌کند که فرد مورد نظر را از چه فیلدهای نظارتی

عبور دهیم که در تربیت و ایجاد شخصیت کودک یا فرزندمان تأثیر منفی نگذارد.
مواردی که برای انتخاب پرستار بچه به آن توجه داشته باشیم بصورت مختصر در پایین همین مطلب ذکر کردیم

صبر و شکیبایی

کودکان در دوره‌ای قرار دارند که ممکن است سوالات زیادی در ذهن خود داشته باشند. علاوه بر این انرژی

این دسته از افراد نسبت به افراد بالغ بیشتر بوده و ممکن است باعث آزای و یا حوصله سر بری افراد شود.

اما یک پرستار کودک خوب می‌داند که باید در مقابله با این اتفاقات صبوری کند و تا حد امکان پاسخگوی ذهن پر پیچ و خم کودک باشد

تجربه و تخصص

با توجه به حساسیتی که در مورد تربیت کودک در دوران حساس شکل پذیری شخصیت او صحبت می‌کنیم،

طبیعی است که باید فردی را در نظر بگیریم تا بتواند حتی الامکان از پس اتفاقات روزمره‌ی کودکان برآید.

فردی که پاسخگوی نیازهای کودک باشد و توانایی و تجربه لازمه جهت مراقبت از کودک را به عهده بگیرد.

هوش فردی و اجتماعی بالا

برقراری ارتباط افراد با یکدیگر نیازمند هوش اجتماعی است که منجر به آشنایی و در نتیجه تعامل میان دو فرد

خواهد شد. با توجه به سن پایین کودکان، پرستار کودک باید بداند که با کودکی در رده‌های سنی متفاوت

رفتار کند و در مقابله با اتفاقات ناگهانی چه رویه‌ای را در پیش بگیرد.

نظم و انضباط

تعامل فرد با والدین از جمله مواردیست که یک پرستار کودک باید به آن توجه داشته باشد. قطعا حضور به

موقع در محل، رعایت بهداشت و مواردی از این قبیل می‌تواند تعامل با پرستار را تا حد قابل توجهی بهبود بخشد

دلسوزی و محبت

کودکان در سنین پایین حس‌ها را به خوبی دریافت می‌کنن. به همین خاطر اگر پرستار دلسوز و مهربان

و با محبت نباشد با او ارتباط خوبی برقرار نخواهند کرد.