آنژیوگرافی روش طلایی و تهاجمی جهت تشخیص بیماری عروق کرونر (Coronary artery disease) است
که در آن کاتتر های شریانی یا وریدی را از طریق برخی عروق خونی به قلب وارد می کنند.
کاتتر ها عموما از طریق پوست و تحت هدایت فلوئوروسکوپی وارد عروق خونی می شوند.
کاربرد های مختلفی جهت آنژیوگرافی قابل تعریف است.
از جمله آنها می توان به بررسی ظرفیت شریان کرونر، تعیین طول اترواسکلروز، درصد انسداد
عروق کرونرو تشخیص پرفشاری خون شریان ریه اشاره کرد.همچنین این نتایج تعیین می کند
ترمیم عروق بیمار،از طریقآنژیوپلاستی بهتر است یا پیوند عروق کرونر (پیوند عروق کرونر).
تشخیص های پرستاری
نقص دانش در رابطه با بیماری
عدم آگاهی در رابطه با مراقبت از خود
ترس در رابطه با عوارض بعد از انجام عمل
اضطراب در رابطه با فرایند عمل
افزایش خطر عفونت در رابطه با ورود جسم خارجی به بدن
خطر خونریزی در رابطه با عدم هموئوستاز مناسب محل عمل
تجمع ترشحات ریه در رابطه با استراحت طولانی در تخت(در بیماران ریوی مزمن معمول است)
به طور کلی تشخیص های پرستاری این پورسیجر بر شرایط روحی و آموزش بیمار حاکم است
و تمرکز پرستاران باید بر روی این دو مورد و سایر مراقبت ها باشد.
مداخلات پرستاری قبل از عمل:
- بررسی حساسیت بیمار به غذاهای دریایی یا ماده ید ( به دلیل استفاده از ماده حاجب)
- اخذ رضایت عمل
- ارسال نمونه ازمایشگاهی برای بررسی مارکرهای عفونی BUN,CR,NA,K,PT,PTT,INR,CBC
- بررسی وجود بیماری هایی مانند دیابت،نارسایی قلب،دهیدراتاسیون،بیماری کلیوی و
- سالمند بودن افراد (به دلیل احتمال ایجاد نفروپاتی)
- توضیح مختصر و در حد فهم بیمار در رابطه با پورسیجر
- هیدراتاسیون بیمار با سرم نرمال سالین
- ناشتا بودن ۸ الی ۱۲ ساعت قبل از عمل
- اطلاع بیمار از تجربه احساساتی مثل کوبش قفسه سینه حین انجام پورسیجر
- تشویق بیمار به صحبت درباره ترس و اضطاب خود
مداخلات پرستاری حین عمل:
حفظ خط وریدی
مانیتورینگ قلبی
کنترل وضعیت همودینامیک
سرم تراپی
تجویز ارام بخش برای بیمار
تشویق بیمار به سرفه و تنفس عمیق و طولانی
ارامش بخشیدن به بیمار از طریق صحبت کردن با وی
مداخلات پرستاری بعد از عمل:
- حفظ خط وریدی
- مانیتورینگ قلبی
- کنترل وضعیت همودینامیک
- سرم تراپی
- کنترل محل عمل از نظر خونریزی و هماتوم طبق پروتکل مرکز درمانی
- کنترل نبض های محیطی اندام دستکاری شده
- ارزیابی درجه حرارت،رنگ و پرسازی عروق انتهایی تحت کاتتریزاسیون
- توجه به واکنش وازوواگال به شکل برادیکاردی،تهوع و افت فشار خون به
- خصوص هنگام خروج شیت شریانی
- استراحت در تخت به مدت ۶ ساعت
- وارد کردن فشار به محل انجام عمل جهت جلوگیری از خونریزی
- (در شریان رادیال از TRband و در شریان فمورال از کیسه شن استفاده می شود)
- قرار گرفتن پا در حالت مستقیم و زیر سر در ۳۰ درجه
- آموزش بیمار جهت گزارش فوری علایم درد قفسه سینه،خونریزی و اختلال محل ورود کاتتر
- تشویق بیمار جهت دریافت مایعات خوراکی و وریدی جهت دفع بهتر ماده حاجب
- کمک به بیمار برای اولین خروج از تخت وی
- کنترل از نظر هایپوتانسیون وضعیتی هنگام خروج
- در دسترس بودن وسایل احیای قلبی-ریوی
- عدم اعمال فشار بیش از حد بر روی اندام مورد عمل واقع شده
- ارسال مجدد نمونه BUN,CR جهت بررسی عملکرد کلیه بعد از اثر ماده حاجب